Κεφάλαιο 61

Ο Λούσιεν άναψε το φωτιστικό δίπλα στο κρεβάτι και στο σιωπηλό φως, είδα τα βαθιά αυλάκια στο πρόσωπό του.

Έμοιαζε σαν να είχε γεράσει μέσα σε μια νύχτα. Πριν από λίγους μήνες, θα ήθελα να τον πάρω στην αγκαλιά μου, να του χαϊδέψω το αξύριστο σαγόνι, να φιλήσω αυτό το σταθερό στόμα.

Όχι έτσι, όχι πια.