Rozdział 178

Janice wzięła Miarę za rękę i powiedziała: „Nie martw się, będę walczyć o ciebie. Ceddy jest z tobą od czterech lat i nie pozwolę mu na to!”

„Szloch, ciociu Janice...” Miara zakrztusiła się i zapłakała jeszcze bardziej żałośnie, a łzy spływały jej po policzkach jak połamane koraliki. W końcu nie wytrzymała i pobiegła do łazienki.

Janice wpatrywała się w plecy Miary, gdy odchodziła od stołu z zaciśniętą pięścią. Następnie kaszlnęła ciężko, jej pierwotnie blada cera stała się nieco bardziej różowa, a w jej wyrazie twarzy można było dostrzec słaby ślad niepokoju.