Rozdział 47

Elara nie mogła się ruszyć i zniecierpliwiona wydąła wargi, zanim spróbowała odejść, by odpocząć. „Nie jesteś tak słodka jak moje maleństwo”.

Connor złapał ją za nadgarstek i niczym szybki lampart złapał za kolana, pociągając do tyłu.

Przeskanował ją od stóp do głów w jasnym świetle, a ona z otwartymi ustami zdumiała się. Jej twarz była tak czerwona jak kolor samej krwi, a gdy jej sarnie oczy się rozszerzyły, jej różowe usta lekko się otworzyły, jakby w milczeniu zapraszając go do zmniejszenia dystansu.