Rozdział 397

„Myślałam... to znaczy... tak” – powiedziałam cicho. „Nie jesteśmy...” Nie mogłam dokończyć zdania; nienawidziłam tego, jak bezbronna i słaba brzmiałam w tym momencie.

Objął moją twarz dłońmi, zmuszając mnie do patrzenia mu w oczy.

„Nie rucham wielu kobiet na raz, Judy” – powiedział mi stanowczo. „To bałagan i nigdy nie kończy się dobrze. Jestem wystarczająco stary, żeby wiedzieć lepiej, nie uważasz?”