Rozdział 4 Dlaczego w mieście S jest tak wiele osób o nazwisku Farn?

„Nie martw się, czy cię na to stać, czy nie, ciociu.”

Emily powiedziała do agenta, który stał obok i również był trochę bez słowa: „Proszę, poproś swojego agenta, aby zapytał właściciela, czy szuka niani dla swoich dzieci, czy też szczerze wynajmuje dom, gdy ty pomożesz wynająć dom w przyszłości. To sprawia, że ludzie czują się bardzo zawstydzeni”.

„Hej! O czym ty mówisz, mała dziewczynko? Z twoim wyglądem, jeśli ty...”

„Ciociu, proszę uważaj na słowa. Jeśli powiesz coś oszczerczego na mój temat, mogę cię pozwać bezpośrednio”. Emily spojrzała na właścicielkę i powiedziała do niej ze spokojnym wyrazem twarzy.

Właściciel był bardzo arogancki: „Jak śmiesz, obcy, grozić mi, miejscowemu? Mówię ci, jednym słowem ode mnie nie możesz tu zostać w każdej chwili”.

Emily po raz pierwszy spotkała się z tak arogancką osobą, ale starsi pracownicy firmy wcześniej powiedzieli jej, jak postępować z takimi miejscowymi: „Ale ja jestem pracownikiem S City, pracuję w jednostce państwowej. Rodzina mojej ciotki nie powinna być w stanie zmusić mnie, żebym tu została, prawda?”

Rzeczywiście, jej słowa udusiły właściciela. Jej wyraz twarzy stał się bardzo interesujący. Nie odważyła się już powiedzieć niczego ostrego. Mogła ich tylko brutalnie odgonić: „Nie wynajmę wam już tego miejsca. Natychmiast opuśćcie mój dom”.

Emily odwróciła się i odeszła.

Po wyjściu z budynku Emily rozmawiała z agentem: „Jeśli mam dzielić dom, to mam nadzieję, że z dziewczyną”.

Ale uważała, że niektóre dziewczyny są niepewne, więc dodała: „Najlepiej byłoby, gdyby to był mały pokój, który mogłabym wynająć sama. Nie ma znaczenia, czy czynsz będzie trochę wyższy”.

Agent wziął jej słowa do serca.

Oboje opuścili osiedle, a Emily poszła na stację metra.

Aby dotrzeć ze osiedla do stacji metra, należy obejść osiedle Donghu i przejść kolejne 100 lub 200 metrów.

Jezioro Donghu jest jedną ze słynnych atrakcji w S City. Jest otoczone pięknymi krajobrazami, a naprzeciwko niego znajduje się największe centrum rekreacji i rozrywki w S City. Ma wyraźne rozróżnienie między ruchem a ciszą i jest ciche w tętniącym życiem mieście. W szczególności transport i metro są dobrze połączone, a to jest dokładnie to, do czego dąży Emily.

Szkoda, że ceny nieruchomości są absurdalnie wysokie.

Właśnie wtedy zadzwoniła Clara.

Clara zapytała: „Emily, jak ci się podoba dom?”

„Nie wspominaj o tym.”Emily opowiedziała jej, co się właśnie wydarzyło.

Clara była bez słowa: „Myślę, że ona nie tylko szuka niani dla swojego syna, ale także chce znaleźć dziewczynę w typie niani dla swojego syna”.

„Ja też tak myślę” powiedziała Emily znużona.

Clara: „Społeczeństwo jest zbyt okrutne, Emily, powinnaś zarabiać więcej pieniędzy i szybko kupić dom, żebyś nie musiała wynajmować domu i nie spotkała takiego dziwnego właściciela”.

Emily : „Ja też chcę, ale ceny domów tutaj są za wysokie, prawie 100 000. Moja miesięczna pensja, pomniejszona o moje wydatki, pozwala mi kupić tylko pół metra kwadratowego, więc muszę oszczędzać przez kilka lat, aby zapłacić zaliczkę”.

Clara : „Skoro o tym wspomniałaś, nie chcę już kończyć studiów. Lepiej jest mieszkać w szkole. Ale masz wielkie nadzieje. Za swoją pensję plus świadczenia pracownicze i pracę na pół etatu możesz kupić jeden metr kwadratowy miesięcznie i zaoszczędzisz wystarczająco dużo w ciągu kilku lat”.

Emily miała zamiar powiedzieć, że musi przestać jeść i pić, gdy nagle zobaczyła, jak torba starszej kobiety pęka, a znajdujące się w niej jabłka natychmiast spadają na podłogę.

Starsza pani krzyknęła i wyglądała na niezwykle bezradną. Emily porozmawiała z Clarą, odłożyła słuchawkę i podeszła, aby pomóc starszej pani pozbierać jabłka.

Emily podziękowała starszej pani, gdy zbierała jabłka. Gdy wszystkie jabłka zostały zebrane i zapakowane, Emily powiedziała: „Babciu, twoja torba jest zepsuta. Dlaczego nie poprosisz rodziny, żeby cię odebrała?”Starsza pani wyglądała życzliwie i łagodnie, jakby czas dobrze obszedł się z pięknem. Była modnie ubrana i nosiła kapelusz przeciwsłoneczny. W tym momencie zmarszczyła brwi i wyglądała na zawstydzoną: „Przyszłam tutaj, żeby dać owoce mojemu najstarszemu wnukowi. Musi być teraz zajęty. Nie chcę mu przeszkadzać”.

Po tych słowach wyjęła jabłko i podała je jej, mówiąc: „Dziękuję, mała dziewczynko. To jabłko rośnie w moim ogrodzie. Proszę, spróbuj”.

Emily miała zamiar odmówić. Nie chodzi o to, że była niegrzeczna, po prostu społeczeństwo było zbyt skomplikowane.

Starsza pani zdawała się widzieć jej myśli i nie miała nic przeciwko temu. Uśmiechnęła się i powiedziała: „Weź to do domu, umyj i zjedz. Jeśli się martwisz, możesz to wyrzucić, kiedy będziesz wychodzić. To tylko symbol mojej miłości”.

Ponieważ starsza pani tak powiedziała, Emily musiała przejąć pałeczkę: „Dziękuję, babciu”.

Starsza pani powiedziała: „Za co mi dziękujesz? Ostatnio moja talia nie jest w dobrej formie. Nie mogę przykucnąć. Gdyby nie ty, nie wiedziałabym, co zrobić”.

Emily nadal sugerowała: „Lepiej poproś wnuka, żeby cię odebrał, w przeciwnym razie będzie ci niewygodnie nosić tyle rzeczy samemu. Jeśli coś się stanie, twój wnuk będzie bardzo zmartwiony i będzie obwiniał siebie”.

Starsza pani uznała, że to ma sens, wyjęła telefon komórkowy i zadzwoniła do wnuka.

Po połączeniu starsza pani powiedziała wprost: „Wnuczku, proszę przyjedź po mnie jak najszybciej poza swoją społeczność”.

Nie wiem, co mi powiedziała, starsza pani powiedziała nierozsądnie: „Gdybym nie przyszła do ciebie potajemnie, ty byś do mnie nie wracała. Ciężej jest cię zobaczyć niż ważną osobę. Powinnaś pomyśleć, gdzie popełniłaś błąd”.

To sprawiło , że Emily miała ochotę sięśmiać.

Osoba po drugiej stronie musiała być pokonana przez nierozsądne zachowanie babci. Starsza pani odłożyła słuchawkę z uśmiechem i powiedziała do Emily: „Wy, młodzi, jesteście tacy. My, starzy ludzie, nie przychodzimy do was, bo jesteście ciągle zajęci”.

Emily nie bierze winy na siebie: „Są też młodzi ludzie, którzy często poświęcają czas na to, by pojechać do domu i odwiedzić starszych”.

Starsza pani skinęła głową i powiedziała: „Tak, tak naprawdę mój najstarszy wnuk jest bardzo dobry. Przyjdzie mnie odwiedzić, kiedy tylko będzie miał czas. Mojego najmłodszego wnuka trudno zobaczyć. Za każdym razem, gdy go wołam, jest albo w tym kraju, albo w tamtym. To trudniejsze niż wspięcie się do nieba, żeby go zobaczyć”.

Emily wyobraziła to sobie i doszła do wniosku.

Wnuki tej starszej pani muszą być naprawdę wybitne.

Najstarsza wnuczka starszej pani nie przyszłaby na czas, więc Emily po prostu pomogła jej usiąść na leżaku obok niej i położyła obok niej torbę z jabłkami.

Starsza pani była gadatliwą osobą. Powiedziała, że ma tylko jedną córkę, która urodziła dwóch synów. Różnica wieku między dwójką wnuków wynosiła trzy lata. Początkowo chcieli ją zabrać do siebie, ale ona nie chciała opuszczać miejsca, w którym mieszkała przez całe życie.

„Wszyscy sąsiedzi są bardzo mili. Zazwyczaj odwiedzamy się i tańczymy razem na placu. Jest tak beztrosko. Rodzina mojej córki jest taka cicha. Nie ma nawet sąsiada. A ludzie w jej rodzinie nie mają ze mną nic wspólnego. Jest tak nudno”.

Gdy tak rozmawiała, starsza pani nagle zapytała Emily: „Dziewczynko, ty też tu mieszkasz?”

„Nie, przyjechałem tu wynająć dom”.

„ Znalazłeś jakiś?”

Emily pokręciła głową.

Starsza pani z entuzjazmem powiedziała: „To wspaniale, mój najstarszy wnuk zna to miejsce, kiedy przyjedzie, możesz z nim porozmawiać i poprosić, żeby pomógł ci je znaleźć”.

Emily powiedziała niezręcznie: „Nie zawracaj sobie głowy wnukiem, po prostu znajdę agenta”.

„To żaden kłopot, to po prostu bułka z masłem”.

Emily jeszcze się nie odezwała.

Starsza pani powiedziała wtedy ze zrozumieniem na twarzy: „Martwisz się, że twój chłopak źle zrozumie? Nie martw się, po prostu zapytaj mojego najstarszego wnuka, czy w jego okolicy jest dom do wynajęcia. Jeśli jest, idź i zobacz”.

„Jeśli obawiasz się, że jesteśmy oszustami, możemy porozmawiać później w budce strażnika”.

Emily nie spodziewała się, że starsza pani okaże się aż tak troskliwa, więc nie miała jużżadnych obaw, skinęła głową i podziękowała.

Im dłużej starsza pani patrzyła na Emily , tym bardziej ją lubiła. Westchnęła i powiedziała: „Czemu moje wnuki nie mają takiego błogosławieństwa, by spotkać taką dobrą dziewczynę jak ty”.

Emily pocieszała ją: „Twoje wnuki są tak wyjątkowe, że na pewno znajdąświetne dziewczyny”.

Starsza pani prychnęła: „Jaki jest sens bycia doskonałym? Jedna lub dwie z nich nie chcą mieć dziewczyny. Jestem tak zmartwiona każdego dnia”.

Emily: „Dzieci i wnuki mają swoje własne błogosławieństwa. Babciu, powinnaś być teraz szczęśliwa każdego dnia i pozwolić ich rodzicom martwić się o te rzeczy”.

„Haha...masz rację, mała dziewczynko.”

W tym momencie zadzwonił telefon komórkowy Emily.

To był telefon od pani Li z firmy.

Siostra Li zapytała: „Emily, jesteś w domu?”

Emily : „Nie, planuję wrócić później”.

Siostra Li: „Czy masz szczegółowy wstęp do Złotej Głowy Ptaka Drapieżnego? Czy możesz mi wysłać kopię?”

Emily: „Jest na moim komputerze. Co powiesz na to, żebym wróciła tam, gdzie mieszkam i wysłała ci to teraz?”

Siostra Li: „Okej, ale musisz się pospieszyć, potrzebuję tego pilnie”.

Emily powiedziała „tak”.

Po odłożeniu słuchawki Emily przeprosiła starszą panią: „Babciu, mój kolega potrzebuje mojej pomocy w pilnej sprawie. Czy możesz poczekać tu na wnuka sama?”

„Nie ma problemu, nie ma problemu. Powinien tu być wkrótce”.

„Okej. Wrócę pierwszy.”

„Czekaj, pamiętaj numer mojego najstarszego wnuka. Możesz zadzwonić do niego bezpośrednio, żeby zapytać, kiedy nadejdzie czas. Jego numer to xxx... jego nazwisko to Farn.”

Robiąc notatki, Emily zastanawiała się, dlaczego w S City jest tak wiele osób o nazwisku Farn.

Po zapoznaniu się z treścią notatki odeszła.

Gdy tylko odeszła, z boku nadbiegła wysoka postać.

Mężczyzna miał na sobie czarną koszulkę z krótkim rękawem. Było gorąco, a koszulka na jego klatce piersiowej była przesiąknięta potem. Koszulka przylegała bezpośrednio do klatki piersiowej, podkreślając jego ośmiopak, który nie był przesadzony, ale idealnie ukształtowany.

Spojrzał na starszą panią z bezradnym wyrazem twarzy: „Babciu, mówiłem ci, żebyś nie przychodziła sama. Jeśli chcesz przyjść, po prostu zadzwoń, a ja cię odbiorę”.

„Hmph!” Starsza pani wstała i spojrzała na swojego spokojnego wnuka, mówiąc niezadowolona: „Skąd miałabym wiedzieć, czym jesteś zajęty przez cały dzień, gdybym nie przyszła cię odwiedzić? Nie obchodzi mnie to, musisz znaleźć mi piękną i uprzejmążonę wnuka”.

Dodała : „Naprawdę podoba mi się dziewczyna, która mi teraz pomogła, ale niestety ma chłopaka… Dałam jej twój numer telefonu, a kiedy zadzwoni do ciebie, żeby poprosić o pomoc w znalezieniu domu, musisz znaleźć dla niej dom”.

Leo, który właśnie podniósł torbę z krzesła: „…”