Hoofdstuk 6 Onthulde verlangens
" Dit is het damestoilet. Je bent op de verkeerde plek." zei Joanna koud, terwijl ze het bloed van haar handen bleef wassen.
Bruce lachte en draaide achteloos de kraan open om zijn handen te wassen.
“ Ik heb je echt onderschat. Ik dacht dat je verliefd was, en ik had niet verwacht dat je zo snel een andere klant zou vinden”
Woede flitste door Joanna's ogen, maar ze wilde dit gesprek niet meer voortzetten. Ze schudde het water van haar hand en liep rechtstreeks naar de deur.
Bruce hield haar echter meteen tegen. Hij greep haar in één keer bij de arm en gooide haar met geweld terug om haar tegen de muur te drukken.
" Wie is de vader van je kinderen? Wanneer heb je contact gehad met Jaydon Grimm?"
Hoewel ze al vier jaar gescheiden waren, dacht Bruce nog steeds dat Joanna van hem was. Hij zag er nogal arrogant uit toen hij die woorden uitsprak.
Joanna probeerde zichzelf te bevrijden, maar dat lukte niet. ten slotte keek ze Bruce boos aan en zei met een stem van koude woede: "Meneer Everett, toon me alstublieft wat respect. Als u over zaken wilt praten, ga dan alstublieft naar kantoor! Als u het echter persoonlijk wilt opvatten, heb ik u niets te zeggen."
Bruce's lippen krulden in een norse grijns toen hij haar woorden hoorde. Hij leunde steeds dichter naar haar toe.
Joanna fronste haar wenkbrauwen, maar diep van binnen begon haar hart zenuwachtig te bonken!
Bruce had toen absolute dominantie en controle over haar. In die jaren was ze diep getraumatiseerd.
Hoewel het al vier jaar geleden was, was ze nog steeds bang voor hem, ook al voelde ze nog steeds angst in haar zenuwen.
“ Laat me los, Bruce! Dit is de plek waar ik werk. Durf het niet te wagen…”
“ Waar ben je zo bang voor? Je bent bang dat ze je een slet noemen omdat je je ex-man op het toilet hebt versierd?”
" Ben je gek? Ik waarschuw je. Toon wat respect!"
“ Een slet als jij verdient totaal geen respect.”
“ Bruce Everett, je gaat te ver!” Daarop begon Joanna hevig te worstelen.
Maar het werkte niet.
Bruce drukte haar armen tegen de muur, waardoor ze zich niet meer kon verzetten! Hij was zo lang en benauwend dat Joanna nauwelijks kon ademen.
“ Vind je het niet geweldig als ik zulke dingen bij je doe? Ha, ik had niet verwacht dat je na vier jaar nog steeds zou willen doen alsof je een onschuldig meisje bent.”
Zoals hij zei, deed Bruce haar bril met zwart montuur af en keek haar met een ondeugende glimlach in de ogen. "Het is precies die blik op je gezicht. Oh, ik wed dat Jaydon Grimm het geweldig vindt, nietwaar?"
Joanna was helemaal van slag. Ze schreeuwde: "Jij psychopaat. Wat doe je? Stop hiermee..."
Bruce grijnsde tevreden toen hij haar paniekerige reactie zag.
Toen ze nog getrouwd waren, strafte hij haar graag met zijn meest autoritaire en agressieve methode wanneer ze met haar man in bed lagen.
Nu Joanna de weg naar het bed van een andere man had gevonden, zou Bruce haar laten zien hoe verschrikkelijk het was om hem te irriteren.
“ Oh, ben je bang om gezien te worden? Ben je bang dat Jaydon Grimm je hiervoor dumpt? Stop er gewoon mee, Joanna Haynes. Stop met je smerige kleine plannen.”
Joanna was woedend. “Vertel me dan, meneer Everett, wat mijn plannen zouden kunnen zijn?”
" Hadden we het niet afgesproken toen we gingen scheiden? Je zou Greyport voor altijd verlaten en nooit meer terugkomen! Waarom heb je de deal verbroken? Om mij expres ziek te maken?" Bruce trok zijn wenkbrauwen op, de blik op zijn gezicht was bijna moorddadig.
Wat de man het meest interesseerde, was dat Joanna met haar zonen en een andere man terugkwam.
Ook al waren ze gescheiden, Bruce voelde zich nog steeds bedrogen en zelfs verraden.
Hij zou op elk moment stoppen met liefhebben of zelfs iemand of iets verlaten! Maar hij vond het gewoon niet leuk dat zijn speeltje door iemand anders werd overgenomen.
" Ik kwam terug voor de erfenis van mijn grootvader. Wat kan jou dat schelen? Ik zei, heb wat respect en laat me gaan!"
" En ik heb je toch gezegd dat je geen enkel respect verdient?" grijnsde Bruce, terwijl hij met zijn grote handen wild over haar lichaam streek.
" Bruce, we zijn gescheiden. En wat nog belangrijker is, ik ben je niets verschuldigd. Dus beledig me niet op deze manier! Blijf nu van me af, of ik klaag je aan voor aanranding!"
"Jij? Mij aanklagen? Laat me niet lachen. Iedereen in Greyport weet dat jij mij hebt gedrogeerd en me hebt gesmeekt om seks met me te hebben. Het is pas vier jaar geleden, en je vergeet het?"
" Voor de laatste keer, ik heb niemand gedrogeerd, en zeker jou niet! Ik ben hier het slachtoffer. Niet jij."
“ Ha! Blijf dat maar tegen jezelf zeggen, wil je?”
Joanna haalde diep adem en kalmeerde zichzelf. "Prima, wat je ook zegt. Ik ben er nu pas achter dat er veel mannen zijn die zoveel beter zijn dan jij! Van je scheiden is het beste wat me ooit is overkomen."
En dat lukte Bruce helemaal te irriteren. Hij rukte zijn hoofd naar beneden en sloot haar mond met zijn woeste kus.
Die kus van hem was altijd vol agressie geweest. Joanna vreesde zelfs dat ze in zijn geheel zou worden verslonden.
“ Mm… pak je handen…”
De volgende seconde hief Bruce zijn hoofd op, zijn ogen vol spot. Hij grijnsde: "Denk je nou echt dat ik je nog een keer zal aanraken? Vlei jezelf niet! Ik zal geen seks hebben met een hoer die met de anderen naar bed is geweest. Het walgt me."
Daarmee liet Bruce Joanna wrokkig los en liep weg.
Joanna snakte naar adem. Haar gezicht was in de war en haar lippenstift was eraf gevallen.
“ Stop, Bruce Everett!”