Rozdział 117

Jego niski głos brzmiał seksowniej niż zwykle, przez co ciało Vivian również się rozgrzało. Wyjąkała: „Nie… nie…”

„ Dlaczego nie?” Finnick pochylił się, by ugryźć płatek jej ucha i wyszeptał: „Ostatnio powiedziałaś „dobrze”.

Jego oddech łaskotał ucho Vivian, a jego przekomarzanie prawie ją przekonało. Jednak jej ostatnia strzępka rozsądku wciąż mówiła jej, żeby tego nie robić.