Hoofdstuk 66
Adams perspectief
Ik zei: "Ik zou niets liever willen. Ik wil dat mijn roedel overleeft."
Daniel opende de celdeur en Diana zei: "Adam! Mijn Alfa! Je kunt me hier niet laten. Je hebt me nodig. Ik ben jouw Luna!" Daniel zei: "Wist je dat ze zich door Koning Orfeo liet voeden?" Ik zei: "Daar twijfel ik niet aan. Diana, ik heb je niet nodig. Je bent nooit mijn Luna geweest. Je was daar omdat mijn vader dat wilde. Ik, Alfa Adam Dumas, wijs jou, Diana Rosen, af als mijn partner en Luna." Ik voelde absoluut geen pijn toen ik met Daniel naar buiten liep. Diana voelde echter ofwel heel veel pijn, ofwel was ze enorm boos, want ze schreeuwde toen we de kerker verlieten.