Hoofdstuk 81

Ik stond op en zei: "Hoewel ik alle excuses waardeer, ben ik daar nu overheen. Ik hoop dat jullie dat ook doen. Voed je kinderen op met de wetenschap dat het verkeerd is om mensen zo te behandelen. Voor nu, jullie zijn allemaal vergeven. Dat was je ook toen ik ontdekte dat Diana de oorzaak was van dit alles. Laten we het dus allemaal achter ons laten en ons nu op de toekomst richten." Iedereen applaudisseerde en ik ging zitten en begon te eten. Daniel boog zich naar me toe en zei: "Het lijkt erop dat twee roedels van jullie ervaringen hebben geleerd." Ik zei: "Mijn ervaringen waren ook de ervaringen van deze roedel. Ze moesten weten dat wat ze deden verkeerd was, maar ze hadden een zelfverklaarde Toekomstige Luna die hen vertelde dat het moest gebeuren."

Toen het eten klaar was, stonden Daniel en ik met Adam en Amy bij de deur van de eetkamer om de mensen te begroeten en welterusten te wensen. Toen kwam er een vrouw naar me toe en zei: "Luna Avery, ik moet je zeggen dat het me heel erg spijt. Mijn vriend en ik hebben Diana niet opgevoed om zo te zijn. Ze was gewoon een egoïstische wolvin. We konden haar al op jonge leeftijd niet meer onder controle houden. We probeerden haar mee te nemen naar Alpha Dakari, maar hij was ervan overtuigd dat haar ouders Alpha-bloed hadden. We probeerden hem te vertellen dat dat niet zo was, maar hij wilde niet luisteren." Ik keek haar met gefronste wenkbrauwen aan: "Ben jij niet haar moeder?" Ze zei: "O jee! Mijn vriend en ik runnen een groepshuis voor weeskinderen. Zij en haar zus werden bij ons gebracht nadat haar moeder was overleden. Het enige wat we konden opmaken, was dat haar moeder een omega was die met veel mannen sliep om te krijgen wat ze nodig had. We denken dat het een hooggeplaatste wolf was die haar moeder heeft vermoord, maar we weten het niet zeker. Het maakt echt niet meer uit. Ik ben heel blij dat je haar lichaam hebt laten verbranden. Die herinnering hadden we niet nodig." Ik zei: "Bedankt voor al die informatie. Nu weet ik waarom ze altijd alles wilde wat van mij was. Ik wist altijd al dat ze jaloers was, maar ik had nooit gedacht dat ze het zo erg zou laten worden dat ze bereid zou zijn me te vermoorden om te krijgen wat ze wilde."

Nadat iedereen weg was, zeiden we tegen Adam en Amy dat ze 's nachts moesten gaan, en Daniel en ik wilden naar onze kamer gaan toen we Amy hoorden gillen.