Κεφάλαιο 127
Η Καρμέλα χαμογελά, ανάβοντας το φακό που κρατά και στρέφοντάς το στη Λέιλα. Η Λέιλα δεν κουνιέται ούτε εκατοστό, ούτε λέει λέξη.
Κοιτάζει κατευθείαν στο εκτυφλωτικό φως προκλητικά, με την καρδιά της να φουντώνει από οργή, το στομάχι της να βράζει από θυμό.
Η Καρμέλα της πήρε το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή της, το παιδί της, τη μοναδική πηγή χαράς που είχε ανάμεσα σε όλες τις άλλες λύπες που την είχε βάλει η Καρμέλα.