Κεφάλαιο 167

Του παρηγόρησε και συνέτριψε την καρδιά του ταυτόχρονα, αλλά τον έκανε επίσης χαρούμενο που οι θυσίες που έκανε για να φέρει πίσω τη Λεϊλά άξιζαν τουλάχιστον κάτι, ακόμα κι αν του κόστισαν το μόνο πράγμα που πραγματικά επιθυμεί, τη ζωή μαζί της.

Αυτό που ένιωθε εκείνη τη μέρα δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με οποιαδήποτε μαγεία είχε προσπαθήσει να τον ξεγελάσει η Καρμέλα.

Η μυρωδιά της Λέιλα ήταν το μόνο πράγμα που γέμιζε τα ρουθούνια του, η επιθυμία του για εκείνη ήταν η πιο δυνατή που είχε ποτέ. Ο λύκος του ούρλιαξε από χαρά όπως ποτέ άλλοτε, η δική του χαρά δεν είχε όρια και το ίδιο και το μίσος του για την Καρμέλα.