Κεφάλαιο 242
«Πραγματικά τυχερός», απαντά ο Αντόνιο, σηκώνοντας τα μάτια του από τη Λέιλα για να κοιτάξει τον Τέιτουμ με ένα ήρεμο χαμόγελο στο πρόσωπό του, «τι σε φέρνει εδώ; Έχω ακούσει ότι το πακέτο Alpha of the Blood Oak δεν μπορεί να ανακατευτεί».
Ο Τέιτουμ χαμογελά στον Αντόνιο και εκείνος πηγαίνει προς το μέρος του και τη Λέιλα, χωρίς να κοιτάζει επίτηδες τη Λέιλα καθώς πάει στο τραπέζι τους, ακόμα κι αν το μόνο που θέλει να κάνει εκείνη τη στιγμή είναι να την κοιτάζει όλη νύχτα, να της λέει πόσο όμορφη φαίνεται με το κόκκινο φόρεμα με παγιέτες που φοράει.
Θέλει να είναι αυτός που κάθεται εκεί που είναι ο Αντόνιο, να της τραγουδά τα εύσημα και τη θαυμασμό του, να της λέει γλυκά λόγια που θα την κάνουν να φωτίσει το δωμάτιο με το όμορφο και αιθέριο χαμόγελό της, αστεία που θα την κάνουν να γελάει τόσο δυνατά μέχρι να πονέσει η κοιλιά της, αλλά δεν μπορεί να κάνει τίποτα από αυτά και βλέποντας έναν άλλο άντρα στη θέση που θέλει περισσότερο από ό,τι θέλει.