Rozdział 258 Nienawiść i nadużycia

Ryan spojrzał na kobietę, którą przez dwadzieścia pięć lat nazywał „mamą”, a teraz przeklinał go za śmierć ze spokojnym wyrazem twarzy. Gdyby to było wcześniej, na pewno poczułby jakiś ból serca. Ale jego serce od dawna było odrętwiałe od tej krytyki i nienawiści. Teraz nie czuł nic.

Od dzieciństwa Amanda zawsze była wobec niego obojętna. Albo go łajała, albo obwiniała za wszystkie swoje złe rzeczy. Czasami nawet go biła i zamykała w pokoju, zabraniając mu jedzenia i picia czegokolwiek.

Kiedy Ryan miał siedem lat, pewnego wieczoru bawili się z Romanem na podwórku. Amanda poleciła, aby pokojówka przyniosła im zupę. Ale ta pokojówka potknęła się o coś i talerz z zupą miał spaść na Romana.