Hoofdstuk 21

Als ik uit de badkamer kom, zit Bronx aan de ontbijtbar op me te wachten. Hij is weer zijn stoïcijnse zelf, ziet er knap uit in een op maat gemaakt blauw pak met een bijpassende eve-patch en een strak wit overhemd dat bovenaan open is. Ik ga naast hem zitten en leg mijn hand op zijn arm.

“ Bronx, als getraind worden door heksen de enige manier is om mij te helpen, dan is dat wat ik moet doen. We moeten dat accepteren. Ouderling Henri heeft gelijk. Ik wil niemand pijn doen omdat ik niet weet wat ik doe of mijn vaardigheden niet kan beheersen. Ik begrijp je zorgen over heksen hier, dus ik denk dat het het beste voor mij zou zijn om naar hen toe te gaan, als ze ermee instemmen. Op die manier hoeven ze niet hierheen te komen en hoef jij je geen zorgen te maken over de roedel. We moeten alleen met hen tot een overeenkomst komen over de voorwaarden voor mijn aanwezigheid daar.”

Hij wrijft met zijn handen over zijn gezicht en zucht terwijl hij erover nadenkt. 'Oké, Kas, maar het zou betekenen dat we een tijdje uit elkaar zouden moeten zijn. Henri's roedel is te ver weg om jou naar huis te laten komen. Ik ga hier alleen mee akkoord als je voor de winterzonnewende permanent thuis bent. Tot die tijd zou ik zo vaak als ik kan op bezoek komen, maar ik heb wel een roedel en een bedrijf om te runnen. Ik kan er niet zo vaak zijn als we allebei zouden willen.”