Hoofdstuk 2

Eleanor moest zich herpakken bij iemand als Max Russell, dus ze kwam meteen ter zake: "Ik heb begrepen dat La Beaute Group vanavond ook meedoet aan de parfumwedstrijd van dit seizoen. Ik heb een nieuwe formule en wil me graag bij jullie team aansluiten."

"We hebben ons deelnemende lid al gekozen," zei Max langzaam.

Eleanor wist hiervan. "Maar je mag meer dan één inzending hebben. Ik wil gewoon een aanvulling zijn, geen vervanging voor het team-

Max onderbrak Eleanor botweg: "Waarom zou ik jou vertrouwen?"

Eleanor opende snel haar tas en haalde er een stapel documenten uit. "Dit is de onderzoeks- en dataformule van First Love. Ik hoop dat het voldoende bewijs is van mijn oprechtheid om met u samen te werken. U heeft me drie jaar geleden een functie aangeboden, dus ik neem aan dat uw bedrijf mijn capaciteiten begrijpt. Ik heb zelfs een voorbeeld voor u meegebracht."

"Welk monster?"

Na een tijdje praten veranderde Max' uitdrukking eindelijk. Hij trok zijn wenkbrauwen op, ogenschijnlijk geïnteresseerd.

Eleanor knikte en strekte plotseling haar hand naar Max uit. Een vleugje zoete geur verspreidde zich met haar beweging mee. Het was een aangename geur, helemaal niet intens.

Max staarde zwijgend naar Eleanors hand. Haar huid was licht en haar vingers slank. De zoete geur bleef in Max' neus hangen en verleidde hem.

Ik heb er alle vertrouwen in dat First Love bij de top 3 van de competitie zal horen. Het zal ongetwijfeld de kers op de taart zijn voor La Beauté Group.

Daarna trok Eleanor haar hand terug, maar onverwachts greep Max haar pols vast. Hij hield haar met precies de juiste kracht vast. Eleanor kon zich niet losrukken, maar ze voelde ook geen pijn.

"Denk je dat La Beaute Group zoiets nodig heeft?", vroeg Max.

"Dit is slechts een welkomstgeschenk. Als u denkt dat het niet voldoende is, heb ik een suggestie. Ik geef uw bedrijf de komende twee jaar de handelsmerken van de parfums die ik samenstel," onderhandelde Eleanor.

Ze had verwacht dat Max ongerust zou zijn. Toch wist ze dat er ruimte was voor onderhandeling zolang ze nog aan het praten waren. Eleanor had bijna geen tijd meer en kon geen betere persoon vinden om mee te werken dan Max.

"Inderdaad, het is niet voldoende." Max liet Eleanors pols los en bevrijdde haar. Er hing nog een vage geur van haar parfum op zijn vingertoppen. Hij sloeg zijn blik neer en verborg de sluwe blik in zijn ogen. "Tenzij... jij ook bij het aanbod bent inbegrepen."

"M-Ik?" Eleanor begreep niet wat Max bedoelde.

"Heb je het ding meegenomen waar ik eerder om vroeg?" vroeg Max plotseling.

Hoewel Eleanor geen idee had wat Max van plan was, bracht ze toch het ding mee waar hij om vroeg. "J-Ja, ik heb het meegenomen."

"Trouw met mij, en ik zal je helpen je problemen op te lossen,"

zei Max onverschillig.

"W-Wat zei hij? H-Hij wil dat ik met hem trouw?"

Max' aanzoek schokte Eleanor tot in haar diepste wezen. Pas toen realiseerde Eleanor zich dat de limousine tegenover het kantoor van de griffier stond. Max koos die locatie en zei tegen Eleanor dat ze haar paspoort moest meenemen, omdat hij van plan was met haar te trouwen.

"Je kunt nu gaan als je niet wilt." Max opende de deur en gebaarde dat Eleanor snel moest beslissen.

"Ik heb helemaal niets gezegd," zei Eleanor haastig terwijl ze de deurknop vasthield, bang dat Max haar uit de limousine zou schoppen.

"Dat betekent dat je bereid bent." Max stapte grijnzend uit de limousine. "Laten we dit maar afhandelen. Ik heb later om half elf een vergadering."

Eleanor was sprakeloos, niet te geloven dat er iemand met haar zou willen trouwen. Ze greep het autoportier vast terwijl ze naar de man voor haar staarde. Ademloos vroeg ze: "Mag ik vragen waarom je met me zou willen trouwen?"

Waarom ik? Waarom zo plotseling?"

"Praten we hier niet over zaken? Jij hebt hulp nodig om wraak te nemen op MN Inc., terwijl ik een vrouw nodig heb. Ik denk dat het een eerlijke ruil is." Max' toon was nonchalant en hij klonk natuurlijk. Alleen de speelse blik in zijn ogen gaf Eleanor een vertrouwd gevoel, maar ze kon zich niet precies herinneren waar hij vandaan kwam.

Eleanor en Noah zouden geen toekomst meer samen hebben. Gezien Max' achtergrond en status zou een huwelijk met hem haar geen enkel verlies opleveren, ongeacht wat hij van haar wilde. Ze toonde een vastberaden blik. "Afgesproken!"

Ze wilde alleen maar dat karma het schaamteloze stel hard zou treffen.

De huwelijksprocedures waren niet ingewikkeld, dus de twee regelden het snel, aangezien ze alle benodigde documenten hadden. Nadat het duo het kantoor van de griffier had verlaten, bewaarde Max zorgvuldig hun huwelijksakte . Vervolgens zette hij zijn zonnebril op om het geluk in zijn ogen te verbergen. Eleanor rende buiten adem achter hem aan. "Meneer Russell, over onze samenwerking..."

Max stopte abrupt en draaide zich om naar zijn kersverse vrouw. Door Max' zonnebril voelde Eleanor zijn blik met de seconde ijziger worden. Het deed haar onbewust haar greep op Max' blazer verslappen.

"Vanaf vandaag moet u wennen aan uw nieuwe identiteit. Klopt dat, mevrouw Russell?" Hij sloeg zijn arm om Eleanors middel en zijn adem streelde haar wangen. Eleanor raakte even in trance.

Geef de informatie over het parfum en het monster aan Edward. Hij regelt het wel.

Toen liet Max Eleanor los en stapte in de limousine. Eleanor volgde haar, maar bleef buiten de auto staan.

"Mevrouw Russell, is er een probleem?" Max draaide zich om en keek haar aan. Zijn telefoon trilde in zijn hand, wachtend tot hij de oproep zou beantwoorden.

"H-Schat? Kunnen we ons huwelijk voorlopig geheim houden?" Eleanor bloosde, maar ze was bang om Max' agenda te verstoren. Ze zei haastig: "Ik heb nog wat persoonlijke zaken te regelen, dus het zal niet lang duren."

Eleanor kon Max' ogen niet zien omdat hij zijn zonnebril droeg. Ze vond het moeilijk om zijn stemming en gezichtsuitdrukking te peilen.

"Kom voor 17.00 uur naar La Beaute Group," zei Max. Hij nam de telefoon op en hield de hoorn aan zijn oor. "Wat is er?"

Eleanor knikte en sloot de deur voor haar kersverse echtgenoot. Ze keek toe hoe de limousine in de verte wegreed, maar het was nog niet tijd om haar waakzaamheid te laten varen. Er wachtte haar nog een strijd.

Ze ging eerst lunchen en kocht wat nieuwe kleren voor zichzelf, voordat ze naar MN Inc. reed. In de tussentijd belde Noah haar een paar keer, maar ze nam niet op.

Zodra er een auto stopte, kwam Noahs secretaresse, Andrew Moore, bezorgd naar Eleanor toe. "Eleanor, je bent er eindelijk! Meneer Hall wordt helemaal gek van al dat zoeken!"

Na drie jaar hard gewerkt te hebben bij Noahs bedrijf, was Eleanor nog steeds maar een gewone laborante.

Met een gestaag tempo liep Eleanor het kantoorgebouw binnen en vroeg: "Wat is er mis?"

Andrew schudde zijn hoofd. "Ik weet het niet zeker, maar het lijkt dringend.

Alleen Noah, Mia en Eleanors assistent wisten dat Eleanor degene was die constant hoge verkooprecords voor het bedrijf neerzette. Iedereen anders dacht dat Mia de heldin van het bedrijf was en dat zij het middelpunt van MN Inc. was.

Eleanor had destijds niets met zulke titels, maar nu vond ze het helemaal niet meer zo belangrijk.

Toen ze buiten het kantoor van de CEO aankwam, hoorde ze Noahs bulderende stem. "Je bent elke dag bij haar, en nu zeg je me dat je niet weet waar ze is?! Wat is dat voor een houding?! Luister naar me, Victoria Hart! Ondermijn mijn gezag niet omdat je Eleanor achter je hebt staan! Ik zou je morgen kunnen ontslaan als ik dat zou willen!"

Daarna klonk het geluid van hem die de telefoon op kantoor hard dichtsloeg. Dat deed Eleanor fronsen.

'Hij kon me niet vinden, dus hij koelt zijn woede op mijn assistent.'

Eleanor klopte aan en ging zijn kantoor binnen. Andrew wist dat hij niet thuis hoorde te zijn, dus deed hij de deur achter Eleanor dicht.

Knal!

Een kopje sneuvelde vlak voor Eleanors voeten. De verbrijzelde stukken keramiek streken zelfs over haar huid. Noah donderde woedend: "Waar ben je de hele ochtend geweest?!"