บทที่ 2 - ไม่ตรง!

เธอกลับมาหลังจากการสัมภาษณ์และเริ่มทำความสะอาดอพาร์ทเมนต์ของเธอเพื่อให้ดูเรียบร้อย คาดว่าเฮนรี่ผู้สวยงามจะมาถึงในเร็วๆ นี้

เธอตกหลุมรักดาราหนัง เฮนรี่ คาวิล น่าเสียดายที่คนนี้เป็นเกย์

ย้อนอดีตเริ่มต้น:

เมื่อเดือนที่แล้ว เธอเตรียมจะแต่งงานกับรักแท้ของเธอ คนรักตั้งแต่สมัยเด็กของเธอ ไคล์ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี จนกระทั่งเพียงหนึ่งวันก่อนงานแต่งงาน เธอไปถึงอพาร์ตเมนต์ที่ควรจะใช้เป็นของพวกเขา แต่ไม่ได้บอกใครก่อน แต่กลับพบว่าไม่ได้ล็อกไว้

เธอเดินเข้ามาด้วยความคิดถึงไคล์ที่กำลังทำให้ตัวเองประหลาดใจ เมื่อเธอได้ยินเสียงครวญครางและคร่ำครวญจากห้องนอน ทันทีที่เธอเปิดประตู เธอก็พบไคล์และโคลอี้นอนอยู่บนเตียง โดยไม่ได้สวมเสื้อผ้า!

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือเมื่อพวกเขารู้ว่าถูกจับได้ พวกเขากลับไม่รู้สึกเสียใจเลย โคลอีเป็นน้องสาวต่างมารดาของเธอ

จีน่า แม่ของเธอแต่งงานกับพ่อของอาบิเกลเมื่อเธออายุหกขวบ และโคลอีอายุสี่ขวบ

หลังจากพ่อของเธอเสียชีวิต เธอและโคลอีได้รับการเลี้ยงดูโดยแม่เลี้ยงของอาบิเกล ขอบคุณพระเจ้าที่พ่อของเธอดูแลเรื่องการเงิน แม้ว่าหลังจากที่เขาเสียชีวิตแล้ว พวกเขาก็สามารถเรียนจบมหาวิทยาลัยที่ดีได้

เธอแชร์อพาร์ตเมนต์กับไคล์ แต่ห้องนอนของพวกเขาแยกกัน เธอต้องการทำทั้งหมดนี้หลังแต่งงานและไคล์ดูเหมือนจะเคารพในเรื่องนี้ แต่เมื่อเขาถูกจับได้คาหนังคาเขา เขาก็ไล่เธอออกไปโดยไม่ให้เธอเอาของของเธอไป

(จบการย้อนอดีต)

เฮนรี่เป็นพรที่แฝงมาในความโชคร้าย เธอต้องการแสดงให้ไคล์และโคลอีเห็นว่าเธอมีความสุขแค่ไหนเมื่อไม่มีพวกเขาอยู่ด้วย พวกเขาจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้

โดยการแต่งงานครั้งแรกเธอต้องการพิสูจน์ให้พวกเขาเห็นว่าพวกเขาไม่ได้มีความหมายอะไรกับเธอ

เมื่อคิดถึงเฮนรี่ เธอก็ยิ้ม เธอหวังว่าเขาจะไม่ใช่เกย์ และพวกเขาพบกันภายใต้สถานการณ์ที่แตกต่างกัน เธอเตรียมอาหารเย็นอยู่เมื่อกริ่งประตูก็ดังขึ้น

ตามที่คาดไว้ เฮนรี่ยืนอยู่ที่ประตูพร้อมถือกระเป๋า เธอพาเขาเข้ามา

อพาร์ทเมนต์เล็กๆ ของเธอดูเล็กลงเมื่อพิจารณาจากรูปร่างสูงใหญ่ไหล่กว้างของเขา มันเป็นเพียงอพาร์ทเมนต์ห้องเดียวที่มีห้องนอนหนึ่งห้อง ห้องนั่งเล่นและห้องครัวรวมกัน

“ ฉันจัดชั้นวางของให้คุณแล้ว โปรดรู้สึกเหมือนอยู่บ้าน” เขาเป็นคนเงียบๆ และไม่สนใจใคร ขอบคุณพระเจ้าที่วันนี้เขาไม่ได้ใส่สูท

แต่เสื้อยืดกับกางเกงยีนส์กลับดูแพงอีกแล้ว ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอจึงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย ชายคนนี้พูดถึงราชวงศ์ด้วยทัศนคติของเศรษฐีพันล้าน บางทีอาจเป็น เพราะนางแบบควรปรับปรุงตัวเองให้ทันสมัยและฟิตอยู่เสมอ

เมื่อเธอเดินไปที่ห้องครัว เขาก็พิมพ์ข้อความถึงเลขาของเขา:

เจมส์ หาข้อมูลเกี่ยวกับอาบิเกล เมสัน ฉันต้องการรายงานโดยละเอียดเกี่ยวกับเธอโดยเร็วที่สุด

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาเมื่อพบว่าเธอกำลังออกมาจากห้องครัว

พวกเขารับประทานอาหารเย็นกันอย่างสงบสุข ขณะที่เธอกำลังเก็บจานอยู่นั้น เธอก็ได้ยินเขาถามคำถามที่ไม่คาดคิดขึ้นมาว่า “การสัมภาษณ์งานวันนี้ของคุณเป็นยังไงบ้าง”

เธอส่งยิ้มแห้งๆ ให้เขา “ไม่โชคดีเลย นี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่ฉันสัมภาษณ์งานไม่ผ่าน ไม่มีใครพร้อมจะจ้างฉันแม้แต่จะเป็นพนักงานต้อนรับธรรมดาๆ ก็ตาม”

เขาเซ็กซี่มากจนเธอละสายตาจากเขาไม่ได้เลย กล้ามเนื้อใต้เสื้อของเขาเกร็งเมื่อเขาเหยียดแขน

เธอรู้สึกอยากลูบหน้าอกอันแข็งกร้าวของเขา เขาซ่อนความประหลาดใจอะไรไว้ใต้เสื้อตัวนั้นนะ ซิกแพ็กเหรอ?

“น่าละอายจริงๆ นะ อาบิเกล ผู้ชายคนนั้นช่วยคุณในช่วงเวลาที่ยากลำบาก อย่าไปสนใจเขาเลย คุณเพิ่งอกหักมา” เธอคิดในใจ จากนั้นเพื่อให้ตัวเองไม่ว่าง เธอจึงลุกขึ้นและเริ่มชงกาแฟ

เขาเปิดแล็ปท็อปของเขาแล้วเริ่มทำงานกับมัน

“ เฮนรี่ กาแฟ” เขาไม่เงยหน้าขึ้นมองแต่ยังคงจ้องไปที่แล็ปท็อปของเขา เขาดูเหมือนคนติดงาน

เธอเรียกเขาอีกครั้ง “เฮนรี่?”

เขาสะดุ้งเล็กน้อยแล้วมองไปรอบๆ “บางครั้งคุณทำตัวราวกับว่าคุณไม่ใช่เฮนรี่” คำพูดของเธอทำให้เขาหยุดนิ่งไปชั่วขณะ เขากระแอมในลำคอและรีบจิบกาแฟร้อนที่กำลังร้อนจนริมฝีปากของเขาไหม้

ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความเจ็บปวด “ระวังตัวไว้ เฮนรี่ คุณทำอะไรอยู่” เธอร้องไห้และโน้มตัวเข้าไปใกล้ปากของเขา “ใจเย็นๆ”

เขานั่งอยู่ตรงนั้นและรู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ เขาลืมไปชั่วขณะว่าเขาไม่ใช่ฮันเตอร์ เลวีเซย์ แต่เป็นเฮนรี่

“ คุณทำตัวเหมือนเด็กๆ เลย” เธอหัวเราะอย่างสนุกสนาน “นี่คือวิธีที่คุณดื่มกาแฟร้อนเหรอ?”

เธอหยิบยาทาจากกล่องยาขึ้นมา เธอประคองใบหน้าของเขาขึ้นแล้วหันไปทางเธอ แล้ว แตะริมฝีปากของเขาเบาๆ ด้วยนิ้วชี้

เธอรู้ตัวว่าเธออยู่ใกล้เขาเกินไป จมูกของพวกเขาห่างกันเกือบหนึ่งนิ้ว จะรู้สึกอย่างไรถ้าฉันสัมผัสพวกเขา ด้วยริมฝีปากแทนที่จะใช้นิ้ว?

เมื่อความคิดของเธอเริ่มสับสนขึ้น ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความงุนงง พระเจ้า! ทำไมเธอถึงทำใจไม่ได้ว่าเขาไม่ได้สนใจเธอ

เธอกำลังจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา และเขาไม่ได้ผลักไสเธอออกไป แต่ก็ร่วมจ้องตากันอย่างไม่กระพริบตาเช่นกัน

เธอเบี่ยงสายตามองเขาด้วยรอยยิ้มที่ดูเก้ๆ กังๆ และพยายามจะดึงตัวเองออกจากเขา ผู้ชายคนนี้หล่อราวกับเป็นบาป และเธอก็กลัวที่จะควบคุมตัวเองไม่ได้ พระเจ้า! เธอทำตัวเหมือนคนโรคจิตจริงๆ

เมื่อถึงเวลาเข้านอน เธอจัดเตียงและเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อทำธุระเสร็จแล้ว เธอก็ออกมาและนั่งลงบนโซฟาตัวเล็กที่วางไว้ใกล้ปลายเตียง

เธอได้ยินเสียงฝักบัวเปิดอยู่เมื่อเขา อยู่ข้างใน เมื่อเขาออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอวซึ่งห้อยต่ำลงมาเล็กน้อย เธอพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากร่างกายที่เปลือยเปล่าร้อนผ่าวของเขาอีกครั้ง และถามเขาว่า “จะโอเคไหมถ้าฉันนอนเปิดไฟไว้”

เขาเงยหน้าขึ้นมองผ่านหน้าต่างบานเล็กพร้อมกับถือแก้วอยู่ในมือ ขณะที่เขากำลังดื่มน้ำ

“ ฉันไม่เคยได้นอนบนโซฟาเลย จะโอเคไหมถ้าเราจะได้นอนบนเตียงเดียวกัน ตอนนี้ไม่ใช่ แต่ในอนาคตอันใกล้นี้” คำถามนี้ทำให้เขาตั้งตัวไม่ติด แล้วหญิงสาวก็ทำให้เขาสำลักน้ำด้วยคำพูดของเธอ “มอลลี่บอกฉันว่าคุณเป็นเกย์ ดังนั้นนั่นไม่น่าจะเป็นปัญหาสำหรับคุณ”