Κεφάλαιο 5

Την επόμενη μέρα, ήδη από τις τέσσερις το πρωί, ήμουν ήδη ξύπνιος. Έχω ήδη συνηθίσει να ξυπνάω στο σπίτι γιατί πρέπει να τελειώσω τις δουλειές του σπιτιού μου πριν ξυπνήσουν οι γονείς μου, διαφορετικά θα με τιμωρήσουν.

Αφού κάθισα ldle για περίπου τριάντα λεπτά, αποφάσισα να πάω και να δω αν μπορούσα να κάνω κάτι. Ήδη τάιζαν και μου έδιναν δωρεάν διαμονή. Το λιγότερο που θα μπορούσα να κάνω είναι να βοηθήσω στις δουλειές του σπιτιού.

Κατέβηκα τις σκάλες και κοίταξα γύρω μου. Το σπίτι είναι πολύ προσεγμένο, οπότε δεν υπάρχουν πολλά για να καθαρίσετε. Έφτιαξα πρωινό, τηγανίτες και σιρόπι φράουλας. Ελπίζω να τους άρεσε όμως. Αυτό είναι ένα από τα πιο εύκολα πράγματα για πρωινό. Μετά επέστρεψα στο δωμάτιο προσπαθώντας να δω αν μπορώ να ξανακοιμηθώ.

Δύο ώρες αργότερα, κατέβηκα και συνάντησα τη Ρόουζ και τον Τζον να είχαν ήδη το πρωινό τους.

«Καλημέρα» τους χαιρετώ και τους δύο

«Μαμά Σοφία, πώς ήταν η νύχτα σου;» ρώτησε ο Τζον.

«Μα σου, Σοφία, το έφτιαξες αυτό; ρώτησε η Ρόουζ με το πόδι στο σωρό με τηγανίτες μπροστά της.

Ελπίζω να μην είναι θυμωμένη. Μερικές γυναίκες το μισούν όταν άλλες χρησιμοποιούν την κουζίνα τους.

«Ναι το έκανα, ελπίζω να μην είσαι θυμωμένος, χρησιμοποιώ την κουζίνα σου χωρίς να ρωτήσω πρώτα». Είπα χαμηλόφωνα, κρατώντας το δάχτυλό μου σταυρωμένο. Δεν μπορώ να με θυμώσει ο ωραιότερος άνθρωπος που γνώρισα ποτέ στη ζωή μου.

"Όχι, δεν με πειράζει καθόλου. Ήθελα πραγματικά να σου κάνω ένα κομπλιμέντο, το φαγητό είναι πολύ νόστιμο. Οπότε κέφι. Κανείς δεν είναι θυμωμένος μαζί σου, εντάξει;" είπε η Ρόουζ καθώς μου χαμογέλασε.

"Ω! Ευχαριστώ!" είπα κοκκινίζοντας.

"Εντάξει κυρίες! Πηγαίνω στη δουλειά." είπε ο Τζον καθώς έδωσε ένα ελαφρύ φιλί στα χείλη της Ρόουζ και βγήκε από το σπίτι." Η Ρόουζ και εγώ πλύναμε τα πιάτα αφού τελειώσαμε με το πρωινό. Η Ρόουζ βγήκε για ψώνια. Άρα έχω όλο το σπίτι μόνος μου. Ακόμα δεν καταλαβαίνω πώς μπορούν να εμπιστεύονται έναν απατεώνα τόσο πολύ. Από όλα όσα ξέρουν, θα μπορούσα να είμαι κλέφτης ή κατά συρροή δολοφόνος.

Η Ρόουζ γύρισε από τα ψώνια της .

«Σσσς γιατί κλαις;». είπε η Ρόουζ, δείχνοντας ανήσυχη.

"Εγώ....." άρχισα να λέω πριν ξεσπάσω ξανά σε κλάματα.

"Γιατί;"

«Γιατί είσαι τόσο ευγενικός μαζί μου;» Τελικά της έκανα την ερώτηση που με απασχολούσε από την πρώτη μέρα στο νοσοκομείο.

Η Ρόουζ χαμογέλασε, «καλά ας πούμε, μου θυμίζεις τόσο πολύ τον εαυτό μου».

"Τι; Πώς;" Ρώτησα μπερδεμένη χωρίς να καταλαβαίνω τι εννοούσε"

"Ναι! Πριν από δύο χρόνια, ήμουν σε παρόμοια κατάσταση ή ίσως σε πολύ χειρότερη από εσένα".

«Εννοείς ότι εκείνο το αγέλη έδιωξε και εσένα;» τη ρώτησα. «Είμαι ακόμα πολύ περίεργος».

«Α, όχι αυτό, είμαι άνθρωπος, εκπλήσσομαι που δεν το προσέξατε». Η Ρόουζ γέλασε.

"Ουάου! Νόμιζα ότι ήσουν και λυκάνθρωπος. Μα πώς γίνεται να μυρίζεις σαν ένα;" Έμεινα έκπληκτος με την αποκάλυψή της. Δεν θα πίστευα ποτέ ότι είναι άνθρωπος, δεν είναι σαν να έχω έρθει σε επαφή με κανέναν στο παρελθόν. Στην πραγματικότητα δεν έχω αφήσει ποτέ το πακέτο μου μέχρι την ημέρα που με εξόρισε.

«Λοιπόν, υποθέτω ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαι μέρος της αγέλης ή επειδή έχω ζευγαρώσει με έναν λύκο*.» δήλωσε η Ρόουζ.

"Ναι, αυτό είναι αλήθεια! Αλλά περίμενε πώς αντέδρασαν οι Άλφα σου όταν μπήκες στο αγέλη, πίσω στο παλιό μου πακέτο, δεν επιτρέπεται να ζευγαρώσουμε με άνθρωπο. Αν ο σύντροφός σου είναι άνθρωπος, είτε τον αποδέχεσαι είτε τον διώχνεις είτε τον απορρίπτεις και παραμένεις μέσα στην αγέλη." Είπα καθώς θυμάμαι περιπτώσεις όπου οι άνθρωποι στην παρέα μου έμειναν σε δίλημμα τι να κάνουν εξαιτίας αυτού του ανόητου νόμου που επιβάλλει ο Άλφα μας.

"Αλήθεια; Αυτό είναι τόσο σκληρό για τον Άλφα σου. Τι φιτίλι. Όσο για τα Άλφα αυτού του πακέτου, ήταν πολύ φιλόξενα και φιλόξενα. Δώρισαν αυτό το σπίτι στον Γιάννη και εγώ ως γαμήλιο δώρο". είπε η Ρόουζ χαμογελώντας.

"Ουάου ακούγονται σαν καλοί άνθρωποι, μακάρι να είμαστε μέρος αυτού του πακέτου!" μου είπε ο Αλίγια.

«Μακάρι και στον Αλίγια, πραγματικά το κάνω», απάντησα.

"Είναι πολύ ωραίο από αυτά. Πώς βρέθηκες εδώ;" Η περιέργεια μέσα μου ήθελε ακόμα να καταλάβει την πλήρη ουσία της ιστορίας.

"Ω, αγαπητέ, δεν ήρθα ο ίδιος εδώ, ο Γιάννης με βρήκε και με έφερε. Στην αρχή, ήταν έτοιμος να φύγει από το πακέτο αν οι Άλφας του δεν με ενέκριναν. Ο μπαμπάς μου πέθανε όταν ήμουν μόλις έξι χρονών, τα πράγματα πήγαιναν καλά για τη μαμά μου και την έλκω μετά μέχρι που την απέλυσαν μια μέρα. Από απογοήτευση και κακοποίηση με φώναξε. Όλα τα πράγματα λέγοντας ότι ήμουν κακή τύχη . και να πληρωθώ για αυτό.

Τον τελευταίο χρόνο μου στο ιατρικό κολέγιο γνώρισα τον John. Ήμασταν σε μια εκδρομή στο δάσος. Πήγα μια βόλτα και τον βρήκα αναίσθητο. Προφανώς, ο Τζον είχε δεχθεί επίθεση από κάποιους απατεώνες και έμεινε μόνος του να πεθάνει. Δεν κατάφερα να τον σηκώσω λόγω του βάρους του και έτσι επέστρεψα στο στρατόπεδο και ζήτησα βοήθεια.

Αλλά αμέσως ο Γιάννης ξύπνησε, αρνήθηκε να μου επιτρέψει να φύγω από το πλευρό του. Αποδεικνύεται ότι ήξερε ότι ήμουν ο σύντροφός του αμέσως.

Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε δύο μήνες αργότερα, δεν με ενημέρωσε στην αρχή ότι ήταν λυκάνθρωπος αλλά πάντα είχα την υποψία μου ότι υπήρχε κάτι διαφορετικό σε αυτόν. Όταν μου είπε ότι είναι λυκάνθρωπος, νόμιζα ότι αστειευόταν και έτσι γέλασα μέχρι που μεταμορφώθηκε σε ένα στο παρόν μου και πανικοβλήθηκα και έφυγα.

Ο ηλίθιος νόμιζε ότι τον είχα απορρίψει. Δύο εβδομάδες αργότερα, ο φίλος του ήρθε σε μένα και με παρακάλεσε να έρθω να τον δω γιατί ήταν αδύναμος.

Πήγα και του εξήγησα ότι δεν πρόκειται να τον απορρίψω, απλά έπαθα σοκ.

Και καλά τα υπόλοιπα ήταν ιστορία.» ολοκλήρωσε η Ρόουζ με ένα χαμόγελο στα χείλη και δάκρυα στα μάτια.

"Εκπληκτική επιτυχία!" Μόνο αυτό θα μπορούσα να πω γιατί είμαι πολύ άφωνος αυτή τη στιγμή.

"Ουάου, αλήθεια, έλα να πάμε να φτιάξουμε μεσημεριανό. Είμαι πολύ πεινασμένος". είπε η Ρόουζ καθώς σηκώθηκε και πήρε το δρόμο για την κουζίνα. Σηκώθηκα και την ακολούθησα κι εγώ