Κεφάλαιο 43 Δεν είμαι ξένος

«Τι, τι;» Η Βίβιαν δεν μπορούσε να πιστέψει αυτό που μόλις είχε ακούσει. Δεν ήταν καθόλου αυτό που ήθελε.

Αυτό που ήθελε ήταν να δείξει στον Άντριαν το τραυματισμένο δάχτυλό της αφού του έκανε ένα υπέροχο γεύμα και να τον συγκινήσει και να ανησυχήσει για εκείνη. Μετά θα μπορούσαν να περάσουν λίγο χρόνο μόνοι στο γραφείο και να εμβαθύνουν τη σχέση τους. Όχι έτσι...

Η Βίβιαν δεν μπορούσε να το δεχτεί και γέλασε αμήχανα: "Άντριαν, πού πας; Αν δεν αργήσει πολύ, μπορώ να σε περιμένω στο γραφείο σου".