Hoofdstuk 757

Mijn vier Alpha's keren zich naar mij toe terwijl ik de blik van de Kapitein vasthoud. "We zijn klaar," zeg ik zacht en zeker, en mijn wolf huilt trots in mijn hart. Want zelfs als er nog steeds pijn is, en zelfs als ik nog steeds mijn voeten probeer te vinden te midden van al dit verdriet, heeft mijn natie mij nu nodig.

En verdomme, ik ga komen opdagen.

De kapitein knikt één keer en stuurt ons op pad.