Hoofdstuk 962

"Ik ben echt druk geweest," zeg ik, terwijl ik mijn neus naar hem optrek, niet in staat om mijn brede glimlach te onderdrukken. God, hij is gewoon... precies hetzelfde, nietwaar? Helemaal lang en sexy en zelfverzekerd. "Weet je, sinds je me naakt en huilend op de vloer van je slaapkamer hebt achtergelaten."

"Ach, kom op, Ari," zegt Luca met een zucht, de glimlach glijdt van zijn mond, zijn hoofd hangt. "Je moet daar meteen mee beginnen?"

"Waar wil je dat ik begin?" vraag ik zachtjes, niet om gemeen te zijn, maar ik weet ook dat Luca gewoon... zo'n makkelijke manier heeft om de zaken in zijn voordeel te laten keren, om het voor mij makkelijk te maken om te vergeten dat hij ooit iets verkeerd heeft gedaan, ooit.