Hoofdstuk 7: Het gezin scheiden, familieleden redden van vuur en water

In het bruisende staatshotel is de verlichting warm en de gerechten verleidelijk. Het gestoofde buikspek is glanzend, de gebakken kroeskarper is geurig, de mapo tofu is matig pittig, de eiervla is delicaat en mals, en de dampende kom met kip- en champignonsoep is een weelderige tafel vol gerechten.

Juliana heeft deze gerechten zorgvuldig uitgekozen, vooral de kom met eiervla, die ze speciaal voor Celeste serveerde om de spijt te compenseren dat Celeste er ondanks haar talloze inspanningen in de familie James nooit van had geproefd.

Alexander en Celeste hadden echter geen idee toen ze met dit onverwachte feest werden geconfronteerd, en waren bang. Ze staarden met grote ogen naar de tafel vol lekkernijen en durfden niet eens hun eetstokjes op te pakken.

" Papa, mama, wat is er met je aan de hand? Beweeg je eetstokjes snel!" Toen ze zag dat ze niet bewogen, overhandigde Juliana persoonlijk de eetstokjes aan hun handen en pakte voor elk van hen een stuk gestoofd buikspek op.

Celeste was helemaal gespannen en zei ongemakkelijk: 'Juliana, heb je je salaris verborgen? Geef dit geld niet achteloos uit. Als je het niet aan oma geeft, slaat ze je!' Het kopen van nieuwe schoenen klopte nog steeds in mijn hart.

Juliana leek bijzonder kalm. Ze zei kalm: 'Mam, maak je geen zorgen, dit geld is niet mijn salaris. Ook al is het dat wel, het is mijn zuurverdiende geld. Ik heb het recht om te beslissen hoe ik het uitgeef. Als oma het doet. durft me te slaan, dat zal ik ook doen.'

Als het om weerstand gaat, konden Alexander en Celeste niet anders dan naar elkaar kijken. Ze herinnerden zich de ferme manier waarop Juliana Grace niet zo lang geleden wegduwde , en dat konden ze ook.' Ik vraag me af: is dit echt hun dochter?

Juliana zag hun twijfels en terwijl ze eten voor ze ophaalde, vervolgde ze: ‘Papa, mama, ik ben negentien jaar oud en volwassen. Ik ben niet langer een kind dat gepest kan worden. Maak je geen zorgen, ik weet wat doe je?"

Nadat ze dit hadden gehoord, kalmeerden Alexander en Celeste een beetje. Ze betreurden het dat hun dochter misschien echt volwassen was geworden.

De volgende woorden van Juliana zorgden er echter bijna voor dat ze de eetstokjes lieten vallen die ze zojuist hadden opgepakt: "Papa, mama, ik ga trouwen."

Juliana 's woorden waren nog steeds kalm, maar er verscheen een blos op haar mooie gezicht toen ze kreeg getrouwd met Jonathan , konden haar mondhoeken niet anders dan omhoog komen.

Alexander's ogen werden groot toen hij dit hoorde, en hij vroeg geschokt: "Trouwen?"

'Ja, het is een huwelijk.' Juliana knikte en bevestigde. 'Het werd geïntroduceerd door Marry, de vrouwendirecteur van de textielfabriek. Hij is legerofficier. Over zijn organisatorische achtergrond kun je gerust zijn.'

Alexander en Celeste slaakten allebei een zucht van verlichting toen ze hoorden dat de andere partij een soldaat was. Celeste merkte op dat, hoewel het militaire uniform van Juliana groot en slecht passend was, het er majestueus uitzag. Maar ze maakte zich nog steeds een beetje zorgen: 'Juliana, je hebt elkaar net een keer ontmoet en besloten te trouwen?'

Het was voor Juliana natuurlijk onmogelijk om het ongeluk met Jonathan te noemen Hij is het hele jaar door in het leger gestationeerd. Het zal voor ons erg lastig zijn om in de toekomst te communiceren, dus het is beter om direct te trouwen , en ik kan met het leger naar zijn leger gaan.

Nadat Alexander en Celeste dit hadden gehoord, dachten ze dat het logisch was. De voorwaarden voor geschoolde jongeren om naar het platteland te gaan zijn immers lastig, maar het leger heeft in ieder geval een gegarandeerde leefomgeving en een man die voor Juliana kan zorgen. Hoewel ze zich nog steeds een beetje zorgen maakten over Juliana's plotselinge huwelijk, was het in deze tijd niet ongebruikelijk dat mannen en vrouwen blindelings trouwden. Het is een grote zegen voor Juliana om door de vrouwendirecteur kennis te laten maken met het huwelijk.

Juliana zei toen: "Papa, mama, maak je geen zorgen, hij is heel goed voor me. Hij heeft je voor deze maaltijd vandaag uitgenodigd. Als je me niet gelooft, kijk er dan naar -" Terwijl ze dit zei Juliana opende de zak van haar militaire uniform en liet die aan hen zien. Een zak vol geld en bankbiljetten.

Alexander was verbijsterd en hapte naar adem. Hij leeft al meer dan veertig jaar en heeft nog nooit zoveel geld gezien. Celeste keek zenuwachtig om zich heen, hield Juliana's hand vast en bedekte haar zak stevig: 'Sst! Laat niemand het zien!' Toen vroeg ze zachtjes: 'Heeft hij je echt direct zoveel geld gegeven?'

Juliana knikte: "Ja, hij zei: laat me uitgeven wat ik wil, maak je geen zorgen, hij kan me steunen."

Alexander en Celeste werden steeds tevredener met de schoonzoon die ze nog nooit hadden ontmoet. Dit was de eerste keer dat ze met zijn drieën uitgingen om de speciale gerechten van een staatsrestaurant te eten. Het geurige buikspek deed hen met smaak eten, en ze hadden allemaal een glimlach op hun gezicht, alsof ze het tijdelijk waren vergeten. de rokerige sfeer in huis.

Toen de maaltijd echter bijna vol was, moest Juliana een zwaar onderwerp ter sprake brengen: 'Papa, mama, ik ga naar het leger nadat ik getrouwd ben, dus over mij hoef je je geen zorgen te maken. Maar - ik kan' Maak je geen zorgen om jou. Wil je echt zo doorgaan ? Al je zuurverdiende geld aan oma en die wolf met witte ogen geven ? serieus, en ze toonden zelfs een blik nadat ze lange tijd onderdrukt waren. Alexander fluisterde: "Juliana, er zijn een paar dingen die je niet weet..."

" Papa, eigenlijk weet ik alles." Juliana onderbrak hem, "Je bent niet de biologische zoon van oma, maar zij heeft hem opgepikt. " Ruim veertig jaar geleden pikte Grace Alexander langs de weg op en adopteerde hem omdat ze geen zoon kon baren. Er is een gezegde op het platteland: 'Als je een kind opvoedt, krijg je een kind.' Twee jaar nadat Grace Alexander adopteerde , werd ze zwanger van haar biologische zoon. Vanaf dat moment nam de behandeling van Alexander een negatieve wending, van een zoon in een bediende, bediende en langdurig werknemer van de familie James . Dit is ook de reden waarom Genade partijdig is. Alexander heeft echter een loyaal karakter en wordt vanwege zijn opvoeding zonder klachten uitgebuit.

' Papa, het is al bijna veertig jaar geleden. Is alles wat je voor de familie James hebt gedaan niet genoeg om hen terug te betalen voor hun opvoeding?' vroeg Juliana op sonore toon, met de nadruk op haar toon.

Alexanders emoties wisselden hevig en hij vroeg vol ongeloof: " Juliana, hoe wist je dit?" Celeste was zo verdrietig door Juliana 's woorden dat ze stilletjes rood werd en met haar mouw de hoeken van haar ogen afveegde.

De reden dat Juliana deze dingen weet, is niet vanwege de herinnering aan de oorspronkelijke eigenaar, maar omdat het in de originele tekst werd vermeld. Cindy vertelde deze dingen destijds als een grap en vond dat de stille inspanningen van Alexander en Celeste verdiend waren!

Juliana heeft geen gevoelens voor de familie James, maar leeft wel mee met de hardwerkende ouders van de oorspronkelijke eigenaar. Ze wilde ze uit de vuurplaats trekken, dus stelde ze op serieuze toon voor: 'Mijn ouders moeten van hen scheiden.'