Hoofdstuk 7 De echtscheidingspapieren
Op de afdeling zag de ziekelijke Nigel er meteen weer energiek uit toen hij Bella zag. Zijn ogen lichtten op
“ Anna! Kom naar opa!”
Bella veranderde in een fractie van een seconde van personage en ging gehoorzaam naast Nigel zitten.
“ Opa, hoe voelt u zich? Heeft u ergens last van?”
“ Ik voel me nu veel beter, nu ik je kan zien!”
Nigel hield haar hand vast en vroeg bezorgd: “Anna, deze punk vertelde me dat jullie gescheiden zijn. Is dat waar?”
“ Ja, opa. We zijn gescheiden.” Bella's lange wimpers trilden en haar hart voelde leeg.
" Justin, jij imbeciel! Waarom zou je scheiden van zo'n goede vrouw?! Anna is de beste die er is!" Nigel worstelde om rechtop te zitten en keek Justin boos aan.
Justin maakte zich zorgen over de gezondheid van zijn grootvader en durfde niet te reageren.
“ Opa, word alsjeblieft niet boos. Ik wilde dit huwelijk niet voortzetten en Justin ging ermee akkoord.” Bella troostte Nigel met een zachte stem en klopte zachtjes op de rug van de oude man.
Justin was geschokt dat Bella niet bij zijn grootvader klaagde of zijn grootvader gebruikte om wraak op hem te nemen.
Hij dacht: 'Probeerde ze een onconventionele manier te gebruiken om mijn hart te veroveren en ons huwelijk te redden? Dacht ze dat ik me tot haar aangetrokken zou voelen?'
" Anna, hebben ze je thuis gepest? Heeft Shannon je slecht behandeld?" vroeg Nigel in nood.
“ Nee, opa. Justin en ik hebben gewoon verschillende opvattingen. We houden niet van elkaar, dus het is in ons beider belang om ieder onze eigen weg te gaan.”
Bella's heldere ogen bevatten een vleugje verdriet. "Geef Justin niet de schuld. We hebben een aantal prachtige herinneringen gehad. de afgelopen drie jaar, en dat is genoeg. Ik heb nergens spijt van."
Justin fronste zijn wenkbrauwen en voelde gemengde emoties opkomen.
Hij kon zich niet herinneren dat hij goede herinneringen had aan Anna. Ze hadden niet eens een bruiloft toen ze trouwden.
Ze kregen hun huwelijksvergunning pas op aandringen van Nigel. Toen verhuisde ze met een kleine koffer naar Tideview Manor. Zomaar, en ze werd zijn vrouw voor drie jaar.
Had ze echt zulke mooie herinneringen aan hem? Waarschijnlijk zei ze precies het tegenovergestelde.
“ Anna… Heb ik een fout gemaakt?”
Nigels ogen waren waterig terwijl hij berouwvol zuchtte. “Ik wilde echt dat je gelukkig zou zijn. Daarom heb ik erop aangedrongen dat jullie twee zouden trouwen. Ik had niet verwacht dat deze punk zo onbeschoft zou zijn! Het spijt me zo…
“ Zeg dat niet, opa. Alles gebeurt met een reden. Ik heb het verleden volledig losgelaten.”
Bella liet 13 jaar verliefdheid los. Alleen God wist hoeveel pijn het haar deed.
Justin was vastbesloten om te scheiden. Als ze hem bleef lastigvallen, zou ze alleen haar waardigheid verliezen. Bella wilde niet veranderen in een wrokkige vrouw om het hart van een man te veroveren.
“ Matt, breng me het verjaardagscadeau dat ik voor mijn schoondochter heb voorbereid!”
Matt trok snel witte handschoenen aan en pakte een prachtig rood fluwelen sieradendoosje.
Hij opende het doosje en zag een prachtige armband van smaragdgroene jade.
Bella wist hoe ze schatten moest taxeren en ze zag in één oogopslag dat het om een antiek stuk jade ging dat minstens honderd jaar oud was.
“ Opa, is dit niet van oma…?” Justin was verbijsterd toen hij de armband zag.
“Ja, dit is de armband die ik je oma teruggaf toen we net begonnen met daten. Het is een erfstuk van je overgrootvader.”
Terwijl Nigel sprak, pakte hij de armband op en bekeek hem onder het licht. Zijn blik werd zachter toen hij verder ging: "Je grootmoeder vertelde me dat dit haar favoriete jade armband was van al haar sieraden. Ze hoopte dat ik deze armband aan mijn favoriete schoondochter kon geven. Nu je grootmoeder er niet meer is, wil ik deze aan mijn favoriete meisje, Anna, geven. Alleen zij verdient deze schat."
“ Nee, opa! Dit is te duur. En ik ben niet langer de vrouw van Justin.” Bella weigerde in paniek.
“ Ook al zijn jij en Justin niet meer samen, je bent nog steeds de enige schoondochter die ik ooit zal erkennen!”
Toen Nigel Bella's weigering zag, deed hij meteen alsof hij boos werd en zei: "Prima. Als je het niet wilt, breek ik het gewoon!"
" Nee, nee!" Bella greep snel Nigels opgeheven hand. Haar hart trilde van angst. " Ik neem het, opa! Dank u wel."
" Dat is mijn meisje!" Nigel schoof de armband om Bella's pols.
Bella had een lichte en gladde huid. De doorschijnende smaragdgroene steen liet haar huid stralen.
Justin had haar handen nooit opgemerkt. Nu hij naar de armband staarde, zag hij dat haar huid zacht en eerlijk was. Die was helemaal niet dof geworden door de armband. Haar hand was inderdaad prachtig.
“ Punk, wat heb je Anna voor haar verjaardag gegeven?” vroeg Nigel boos.
“ Opa, Justin gaf mij een onvergetelijk cadeau.”
Justin balde heimelijk zijn vuisten en perste zijn dunne lippen zo hard op elkaar dat ze wit werden.
Op haar verjaardag gaf hij haar een groot ‘geschenk’: de scheidingspapieren.
Justin dacht: Anna kan mij wel heel goed uitlachen!
“ Anna, zijn jij en Justin echt over? Kunnen jullie niet meer bij elkaar komen?” Nigel weigerde nog steeds op te geven.
“ Opa…” Bella hield voorzichtig Nigels gerimpelde hand vast. “Als je echt van me houdt, zou je me moeten steunen en me het leven laten leiden dat ik wil.”
“Zucht! Nu het zover is, is er niets dat ik kan doen . Ik heb maar één klein verzoek. Kun je wachten tot na mijn 80e verjaardag om de scheiding af te ronden? Het is maar een klein uitstel…” Nigel deed zijn best om Anna bij zich te houden, omdat hij er enorm tegenop zag om zo’n briljante schoondochter op te geven.
“ Opa, dit is ongepast.” Justin fronste en sprak resoluut.
" Waarom is het ongepast? Is het alleen gepast als je dat Rosalind-meisje naar me toe brengt en me dwingt haar te erkennen als mijn kleindochter op mijn 80e verjaardag?! Rosalind en Shannon denken dat ze kunnen doen wat ze willen omdat ze jou en je vader in hun macht hebben! Ze kunnen dromen!"
Nigel was zo boos dat hij op het bed sloeg. "Als je me nog steeds respecteert als je grootvader en wilt dat ik nog twee jaar leef, kun je beter uit de buurt van die bitch blijven! Ik zal haar nooit erkennen als mijn kleindochter!"
Buiten de deur liep Rosalind angstig heen en weer. Ze knarste met haar tanden en stampte met haar voeten van woede.
“ Stop met rondlopen! Ik word al duizelig als ik naar je kijk.”
Shannon wreef over haar slapen en schudde haar hoofd. “Je moet geduldiger zijn. Je weet dat Nigel je niet mag. Hoe lang kan hij nog de touwtjes in handen hebben als hij al een voet in het graf heeft? Je moet hem gewoon even verdragen en Justins hart bewaren.”
" Ja, maar als die oude man niet sterft, kan ik niet met Justin trouwen, want die oude lul zal mij nooit herkennen als lid van de Salvador-familie!" Rosalind bedekte snel haar mond en keek nerveus om zich heen toen ze zich realiseerde dat ze een verspreking had gemaakt.
“ Toen weigerde hij mij ook, maar wat kon hij doen? Uiteindelijk ben ik toch met Gregory getrouwd.”
Shannon bewonderde haar net gemanicuurde manicure. "Mensen zijn emotionele wezens. Justin is zijn kleinzoon, dus zolang Justin erop staat, hoef je je geen zorgen te maken over wat die oude man denkt."
Rosalind vond wat haar tante zei logisch en werd eindelijk kalm.
Op dat moment ging de deur van de afdeling open.
Matt stuurde Justin en Bella op pad.
Rosalind verborg haastig haar sluwe uitdrukking en stapte naar voren, er nederig uitziend.
Ze was geschokt toen ze de jade armband om Bella's pols zag. Hij was zo mooi dat ze haar ogen er niet vanaf kon houden. Hij was zoveel mooier dan het zogenaamde familie-erfstuk dat ze op dat moment droeg.
Bella droeg deze armband niet toen ze de afdeling binnenkwam. Wie anders had haar deze kunnen geven dan die oude man?
Rosalind was zo jaloers dat ze nauwelijks helder kon denken. Ze had opeens een nare gedachte. Ze liep voor Bella langs en deed alsof ze uitgleed.
“ Ah!”
Rosalind wilde doen alsof ze was uitgegleden en op Bella was gevallen, zodat ze Bella's armband eruit kon trekken en deze kon breken.
Bella kneep haar ogen echter samen en ontweek Rosalind op elegante wijze, waardoor Rosalind plat op de grond viel.
Opeens hoorde Rosalind een helder geklik.
Rosalinds armband was in twee stukken gebroken.