Rozdział 64 Może pewnego dnia

ŁUCJA.

Miejsce wydawało się wilgotne i ciepłe, bez żadnego wiatru. Kiedyś czułem się dobrze w tym otoczeniu, ale teraz tęsknię za zimnym wiatrem gryzącym moją skórę, gdy byłem jeszcze na północy. Ten pałac wyglądał na martwy, ale po co miałbym oczekiwać czegoś więcej?

Podążyłem zwykłą ścieżką, która doprowadziłaby mnie do kamiennego domku Patrei. Mogła być więźniem w tym świecie, ale dano jej możliwość wyboru, jaki dom chciałaby mieć. Powiedziała mi, że kazała im zbudować dom, który byłby niemal identyczny z tym, który miała w świecie ludzi. Myślała, że jest sprytna, więc nadal będzie się tam czuła jak w domu, ale to tylko sprawiło, że zatęskniła za swoim prawdziwym światem.