Hoofdstuk 75 Ik wil het licht zijn dat door jouw duisternis schijnt

Ze was verrast toen ze hem zag parkeren bij een begraafplaats. Daar liep hij naar een graf en knielde voor het graf.

Hij boog zijn hoofd en toen begon het hard te regenen. Brigitta moest in de auto blijven en hem door het raam in de gaten houden.

Zijn gegrom was te horen en zijn geschreeuw steeg op naar de hemel, vermengd met het geluid van de donder. "Mama..." Zijn pijnlijke stem was te horen. Terwijl de regen hard op de grond sloeg, klonk zijn stem hard in de lucht. "Mama... het spijt me dat ik je niet kon beschermen." Hij schreeuwde als een gebroken man.