rozdział-135

Patricia znalazła kogoś, komu w końcu mogła się wygadać. Chciała porozmawiać o tym z Darcie, ale Darcie ostatnio była w złym humorze, więc powstrzymała się od tego. Teraz, gdy Selina poruszyła ten temat, w końcu znalazła ujście.

Oczy Seliny zabłysły. „Powiedz mi więcej. Czy on cały czas jest cichy i krzyczy na wszystkich, jakby ich nienawidził?”

Patricia próbowała sobie przypomnieć. Był cichy i czuła dreszcz przebiegający jej po kręgosłupie za każdym razem, gdy na niego patrzyła. Nie pamiętam jednak, żeby na kogoś krzyczał, ale robi mi paskudne kawały. Sprawił, że byłam mu winna kilka tysięcy dolarów w ciągu jednego poranka. Do diabła! „Coś w tym stylu. Zawsze ma takie zastraszające spojrzenie. To tak, jakby cały świat był mu winien bilion dolarów”. Owszem, jestem mu winna pieniądze, ale nie obchodzi mnie to. Chcę się wyżalić. „I krzyczy też na swoich pracowników. Krzyczy na kierowników, jakby byli dziećmi, a kierownicy nic nie mogą z tym zrobić. I pije tylko bardzo gorzką kawę. W ogóle bez cukru. Jaki psychopata to robi?”