Rozdział 116

Serce Rachel ścisnęło się i natychmiast przywarła plecami do ściany.

Victor wyłonił się z cienia. Właśnie wtedy z wnętrza alejki dobiegł nagle głos starca. „Victor, to ty?”

Zanim Rachel zdążyła się opamiętać, Victor podszedł do tej osoby. „Dlaczego wychodzisz sama, babciu? Ile razy ci mówiłem, że trudno jest widzieć rzeczy wyraźnie w nocy? A co, jeśli potkniesz się i znowu upadniesz, kiedy wyjdziesz?”