Hoofdstuk 125

Zeke bleef in de deuropening staan, lang nadat Alexandera en haar vader al waren weggereden.

De afgelopen nachten had hij zich in de hel gevoeld, maar toen hij haar weer zag... Toen die glimlach op haar lippen verscheen, hield de pijn die zijn lichaam en geest teisterde onmiddellijk op. Diep vanbinnen viel er iets op zijn plaats.

Ze was van hem. Ze had dat geaccepteerd.