Hoofdstuk 201

De schreeuw van Alexandera spleet Zeke's hart in tweeën.

Haar pijn, haar schuldgevoel, overweldigde hem. Zeke liet zijn tas vallen en probeerde naar zijn partner te gaan, maar merkte dat hij gebonden was aan de magie van die klootzak. Hij werd op zijn plaats gehouden terwijl Alexandera de lucht in werd getild. Gewoon om haar te kwellen, om haar te laten zien dat hij dit kon en dat Alexandera er niets aan kon doen.

Toen werd het lichaam het bos in gegooid. Hij voelde die afschuwelijke wezens rondbewegen alsof ze in paniek waren toen ze het lichaam van de jongen omsingelden. Alexandera jankte. Hij wist dat ze ze ook kon voelen, maar haar schuldgevoel sloot haar af. Ze had het al opgegeven.