Hoofdstuk 202

"Laten we een spelletje spelen."

Alexandera kon haar hoofd niet bewegen, dus zat ze vastgeketend aan de gezichten van de mensen die vandaag zouden sterven als ze er niet vijf zou uitkiezen om te offeren. Ze waren allemaal van de top van de weg teruggedreven om getuige te zijn van de volgende moord. Ze voelde wanhoop. Doodsangst. Ze keken allemaal boven haar naar Justin, wachtend tot zijn leven net als dat van Dexter zou worden beëindigd. Zelfs de leraren stonden machteloos toe te kijken. Ze had de decaan nog nooit zo bang zien kijken.

Niemand zou met dit soort angst moeten leven. Angst dat één verkeerde beweging ervoor kan zorgen dat iemand sterker dan zijzelf toeslaat en hen uitschakelt.