Hoofdstuk 5
Zachary berispte zijn broer: "Je hebt te horen gekregen dat je terug moet komen nadat je de spullen hebt gekocht. Toch ben je weggelopen en heb je ons zorgen gemaakt. Je mag dit de volgende keer niet meer doen, anders sla ik je!"
Gavin verstijfde omdat het de eerste keer was dat een kind hem uitschold. Behalve Benjamin was hij altijd degene die thuis mensen wilde slaan.
Op dat moment klonk er gejuich in een hoek van de luchthaven.
" Dani! Dani!"
“ Dani! Ahh! Dani! De mooiste godin!”
Arissa draaide zich om en keek naar de fans die zich in paniek naar de uitgang spoedden.
" Domme fans. Ze hebben eerder onze bagage omver gegooid en hebben niet eens hun excuses aangeboden!", schold Jesse uit, terwijl ze er schattig uitzag terwijl ze snauwde. Jesse's stem klonk het meest vrouwelijk van de vier kinderen.
" Ik ben oprecht benieuwd welke beroemdheid ervoor heeft gezorgd dat deze mensen zich zo irrationeel gedragen!" snauwde Zachary.
“ Is er iemand gewond geraakt?” Arissa was verbijsterd. Als haar kinderen stil bleven, zou ze er geen weet van hebben.
" Nee. Ze hebben gewoon onze bagage omver gegooid en zijn weggelopen!" Zachary gromde en keek hen boos aan.
"Ze zijn echt vervelend. Ik ga ze een ding of twee laten zien!" Oliver, die er ook net achter kwam, was van plan wraak te nemen.
Arissa stopte de impulsieve Oliver snel. "Kom terug."
Gavin staarde de fans aan met een blik van minachting. "Mama, laten we snel weggaan. Deze mensen zijn echt irritant!"
Gavin was enorm geïrriteerd. En belangrijker nog, hij wilde de vrouw niet ontmoeten omdat hij bang was om geïdentificeerd te worden.
“ Oké, laten we gaan.” Arissa verzamelde haar kinderen en ging snel naar buiten. Ze dacht niet aan de beroemdheid.
Gavin keek in de richting van de Rolls-Royce en zag er vaag een kind in. Hij slaakte een zucht van verlichting. Zoals verwacht, was Jasper voor hem aangezien.
“ Mam, er zijn hier veel mensen. Laten we die kant op gaan!” Gavin was bang om door de lijfwachten gezien te worden. Daarom deed hij een stap naar voren en trok aan Arissa’s hand om haar naar de andere kant te leiden. Arissa merkte dat de andere uitgang drukker was. Ze kon niet beslissen of ze moest lachen of huilen. “Schatje, er zijn hier meer mensen!”
“ Er zullen niet te veel mensen zijn! Het is makkelijker om erheen te rijden,” loog Gavin.
Arissa zag taxi’s in de richting waar haar zoon heen wilde en ging met de rest van haar kinderen die kant op.
Op dat moment kwam er een lange gestalte, omringd door lijfwachten, uit de uitgang lopen.
Zijn gelaatstrekken waren betoverend en de zonnebril die hij droeg, kon zijn intimiderende uitstraling niet verbergen.
Zijn gereserveerde en koude uitstraling zorgde voor verbaasde blikken in de menigte.
Ethen Frank bleef bij de man en observeerde de reactie van de omstanders. Hij was gewend aan dit tafereel.
Waar hij ook ging, zijn baas stond altijd in het middelpunt van de belangstelling.
Hij keek om zich heen en zag een paar kinderen in de verte, waardoor hij nog eens goed naar ze keek. Misschien kwam het door Gavin dat hij kinderen van die leeftijd schattig vond.
De vier kinderen droegen bijpassende kleding en elk droeg een rugzak terwijl ze zich rond een vrouw verzamelden.
Uit nieuwsgierigheid bekeek Ethen ze nog eens een paar keer.
Zouden het vierlingen kunnen zijn?
Hij keek naar de vrouw naast hen en was verbijsterd door haar figuur, zelfs als hij haar alleen maar van achteren aankeek.
Gavin gluurde in Ethens richting en werd gealarmeerd door zijn aanwezigheid. Hij draaide zijn hoofd dringend weg.
Papa is hier!
Ethen zag het profiel van het kind en was geschokt. "Meneer Graham, Gavin..."
“ Ga snel in de auto. Verspil geen tijd,” zei de man en stapte in de auto.
Ethen richtte zijn blik weer op de auto en slaakte een zucht van verlichting toen hij er een bekend gezicht in zag.
Hij glimlachte en schudde zijn hoofd. Ik zag hem aan voor iemand anders.
“ Gavin!”
Nadat hij het kind in de auto had begroet, liep hij naar de bestuurderskant en keek nog eens de andere kant op, maar hij kon de vrouw en de vier kinderen niet meer zien.
Jasper was enthousiast toen hij een Rolls-Royce zag toen de lijfwachten hem brachten. Alle jongens hielden van auto's, vooral van zulke luxe.
Hij rende dus niet weg. Hij at zijn suikerspin op terwijl hij in de auto keek en prutste.
De lijfwachten vonden het vreemd toen ze zijn acties zagen. Ze voelden dat er iets anders met hem was, want de jongen zou er al aan gewend moeten zijn.
Jasper werd zich bewust van hun blikken en beheerste zijn uitdrukking. Hij bereidde zich voor om deze "papa" persoon te ontmoeten.
Als de lijfwachten mij verkeerd hebben geïdentificeerd, dan moet er nog een kind zijn dat op mij lijkt. Dit verklaart waarom ze hun fout niet hebben opgemerkt. Ja. Dit zou het geval moeten zijn. Heeft mama geen vierlingen gebaard, maar vijflingen?
Niet lang daarna ontmoette Jasper Benjamin.
Hij keek naar de man die in de auto stapte. De man was koud en knap, en zijn aura was intens. Jasper slikte zijn speeksel door, dat een vleugje zoetigheid bevatte.
Is deze man mijn vader?
Jaspers ogen vulden zich met nieuwsgierigheid toen hij naar Benjamin keek.
Hij lijkt een beetje op Zachary. Dit zou Daddy moeten zijn.
Benjamin trok zijn wenkbrauwen op toen hij zijn zoon wezenloos naar hem zag staren. “Ben je gekomen om mij op te halen?”
De man sprak met een zachte stem, maar met een zweem van zachtheid. Het was echter streng genoeg dat niemand het aandurfde om zich te verzetten. Hij was eigenlijk blij dat zijn zoon naar het vliegveld was gekomen om hem op te halen.
Hoe dan ook, Benjamin was een vreemde voor Jasper. De jongen voelde zich onzeker en durfde niets te zeggen. Hij was ook bang dat Benjamin erachter zou komen dat hij niet de jongen was wiens volledige naam hij niet eens wist.
Jasper vond echter dat deze man niet slecht was.
Hij heeft looks en rijkdom—dat is super krachtig. Hij kan mama zeker beschermen!
Jasper voelde een golf van opwinding in zijn hart toen hij een hap van zijn suikerspin nam.
Benjamin was er ook aan gewend dat zijn zoon niet graag praatte. Hij aaide Jasper over zijn hoofd en zijn ogen lichtten op toen hij de verschillende suikerspinnen in Jaspers hand zag.
Alleen kinderen vonden dit soort dingen leuk, maar hij zou het niet afslaan als zijn zoon hem er een aanbood. "Is dit voor papa?"
Jasper keek naar de suikerspinnen in zijn handen voordat hij zich omdraaide om naar Benjamin te kijken, die zijn zonnebril had afgezet. Mensen waren bang om in zijn nauwe ogen te kijken, alsof het ontmoeten van zijn blik hun geheimen zou verraden.
Jasper verstijfde. De suikerspinnen waren voor zijn broers en zussen en niet voor Benjamin.
" Ik zal... je er een geven!" Uiteindelijk gaf hij er ook een aan Benjamin.
Omdat hij er vijf had gekocht, kon hij ze toch niet zelf opeten. Ze begonnen allemaal te smelten.
Toen hij zag dat zijn zoon naar hem staarde, pakte Benjamin de suikerspin en beet erin. De intense kick van zoetigheid in zijn mond maakte hem ongemakkelijk, dus fronste hij zijn wenkbrauwen .
Dit is te zoet. "Eet niet te veel van dit soort zoetigheid. Je krijgt gaatjes!" Benjamin wierp een blik op zijn zoon.
“ Gavin, heb je er ook eentje voor mij gekocht?” Ethen keek Jasper aan met een glimlach op zijn gezicht. Jasper knipperde met zijn ogen en schoof naar voren om Ethen twee suikerspinnen te geven. Hij had er nu twee voor zichzelf over. Eentje was al bijna opgegeten.
“ Dank je wel, Gavin!” Ethen leunde achterover in zijn stoel en at vrolijk zijn suikerspinnen op.
Benjamins gezicht betrok toen hij besefte hoe gul zijn zoon was voor Ethen. Na twee happen kon hij er geen tweede meer nemen. Hij staarde naar de suikerspin in zijn hand terwijl hij probeerde te bedenken wat hij ermee moest doen.
Jasper merkte dat Benjamin moeite had om de suikerspin te eten alsof het medicijnen waren, dus zei hij fluisterend: "Geef het me terug als je het niet lekker vindt." Het was iets dat Jasper zelf graag zou eten.
Benjamin merkte dat Jasper ernaar verlangde, dus gaf hij de snoep terug. "Als je de volgende keer iets wilt eten, koop er dan gewoon één . Koop er niet te veel!"
“ Oké!” antwoordde Jasper. Hij ging in een hoekje zitten en at zijn suikerspin op. Zijn ogen keken af en toe naar Benjamin.