Rozdział 4

Równie szybko palce Lu Yuzhena zatrzymały się. Nie zdjął welonu Xia Micheng.

Pochylił głowę, by spojrzeć na śpiącą na łóżku dziewczynkę. Gdyby otworzyła oczy, zobaczyłby, że jej oczy są naprawdę piękne. Były czarne i błyszczące jak oczy małego kociaka. Gdyby podniosła głowę, by spojrzeć na kogoś, jej oczy zaskoczyłyby tę osobę, tak jak pazury kociaka.

Była połączeniem niewinności i uroku.

Lu Yuzhen spojrzał na czerwone ślady na jej szyi. Jej skóra była delikatna; chwycił ją tylko delikatnie za szyję, ale teraz na szyi były czerwone ślady.

Lu Yuzhen odwrócił się i położył się na sofie.

Jego somnipatia stopniowo się pogarszała. Z pewnością nie można było jej wyleczyć jej srebrnymi igłami. Jednak jej umiejętności medyczne były znakomite; faktycznie spoczywał w jej rękach przez krótki czas.

To oznaczało około dziesięciu minut.

Już od dłuższego czasu nie udało mu się przespać choćby dziesięciu minut.

Lu Yuzhen spojrzał na miękkie i smukłe ciało na łóżku. Dlaczego jej dłonie są takie małe i miękkie?

……

Nadszedł poranek.

Xia Micheng siedziała w jadalni, popijając zupę z czerwonej jujuby i nasion lotosu, którą podała pokojówka. Pani Lu uśmiechała się od ucha do ucha, gdy z nią rozmawiała.

„ Micheng, podobasz mi się odkąd cię zobaczyłem. Powiedz mi, jeśli Yuzhen kiedykolwiek ośmieli się cię zastraszyć. Pomogę ci go obić… Pij! Nie przestawaj. Wypij jeszcze trochę zupy. Niedługo musimy mieć nowe dziecko, a potem drugie. Chciałbym trzymać wnuka w jednej ręce, a wnuczkę w drugiej…”

Włosy Madam Lu były już białe, ale nadal była bystra umysłowo. Była miła i przyjazna, więc Xia Micheng bardzo ją lubił, jeśli nie zwracała uwagi na fakt, że Madam Lu była żartownisiem.

W tym momencie rozległ się głos pokojówki: „Dzień dobry, młody panie”.

Lu Yuzhen zszedł na dół.

Xia Micheng spojrzał w górę. Tego dnia Lu Yuzhen miał na sobie białą koszulę i czarne spodnie — klasyczny, przystojny strój. Tkany ręcznie materiał został wyprasowany do tego stopnia, że nie miał zagnieceń. Kroczył po czerwonym dywanie pewnym krokiem, emanując wrodzoną elegancją i godnością.

Stara, pomarszczona kobieta — kobieta, która była odpowiedzialna za potwierdzanie czystości dziewczyny — również zeszła na dół, podążając za Lu Yuzhen z chusteczką w dłoni. To była chusteczka, która leżała na łóżku poprzedniej nocy. Krew plamiła tę chusteczkę.

Kobieta roześmiała się, przekazując dobrą nowinę Madam Lu. „Madam, gratulacje. Życzę, żebyś wkrótce mogła trzymać wnuki na rękach”.

„ Och, dobrze, dobrze. Butler, nagrodź ją!”

Pani Lu hojnie wręczyła czerwony pakiet.

Xia Micheng od razu wiedziała, po jednym spojrzeniu, że chusteczka w rękach starej kobiety była tą z sypialni, którą dzieliła z Lu Yuzhenem. Kobieta krwawiłaby podczas swojego pierwszego razu, ale żadne z nich nie przypieczętowało umowy, więc… skąd wzięła się ta krew?

W tym momencie Lu Yuzhen stanął obok niej. Wsadził rękę do kieszeni i pochylił swoje chude ciało, szepcząc jej do ucha. „Zrobiłem to, ale nie zrobiłem niczego niepotrzebnego, prawda? Nadal jesteś… dziewicą?”

Zbyt śmiało zadał to pytanie. Xia Micheng nigdy wcześniej nie zabiegała o względy nikogo. Teraz jej alabastrowe uszy płonęły jaskrawą czerwienią.

Oboje wyglądali teraz na dość bliskich i intymnych. Sposób, w jaki Lu Yuzhen pochylił się, by szepnąć sekretne rzeczy Xia Micheng, był jak mąż, który ufa swojej żonie.

Madam Lu natychmiast zasłoniła oczy dłońmi. „Nic nie widziałam! Nie, nie będę dalej oglądać! Wy dwoje możecie kontynuować.”

Mimo iż powiedziała te słowa, pani Lu i tak rozłożyła palce, żeby zerknąć ukradkiem.

Lu Yuzhen spojrzał na karmazynowe płatki włosów Xia Micheng. Delikatnie uniósł cienkie brwi, a uwodzicielski urok dojrzałego mężczyzny spływał z niego. „Twoje 20. urodziny jeszcze nie minęły, więc nadal masz 19 lat. Nie byłaś nigdy… z mężczyzną?”

Xia Micheng był wtedy jeszcze bardzo młody, miał zaledwie 19 lat.

Lu Yuzhen miał jednak 27 lat, a więc w wieku, w którym urok i elegancja mężczyzny osiągały szczyt wraz z jego urodą i dojrzałością .

Zadawał jej pytania uporczywie i oboje pochylali się ku sobie coraz bliżej. Xia Micheng czuła jego ciepły, wilgotny oddech muskający jej delikatną skórę; sprawiało, że chciała się schować.

„ Chcesz zjeść?”

Xia Micheng odwróciła się, by nabrać łyżkę zupy, po czym włożyła ją prosto do ust. Myślała tylko o tym, by go uciszyć.

Kamerdyner natychmiast krzyknął: „Młoda Pani, to twoja łyżka!”

Młody Pan był poważnym germafobem, a Młoda Pani już użyła tej łyżki. Kamerdyner pośpieszył, by przynieść szklankę wody dla swojego pana, by mógł przepłukać usta.

Długie rzęsy Xia Micheng zatrzepotały ze zdziwienia. Myślała tylko o tym, żeby go uciszyć, ale skończyło się na tym, że nakarmiła go własną łyżką. To było...

Lu Yuzhen wyprostował się. Zmarszczył swoje przystojne czoło, a następnie połknął łyżkę zupy, którą właśnie dostał na oczach wszystkich.

Kamerdyner był zdumiony. Co właśnie zrobił Młody Mistrz?

Młody Mistrzu, jesteś dość wybredny, jeśli chodzi o czystość. Zapomniałeś o tym?

Madam Lu skinęła głową z zadowoleniem. Miała już ponad siedemdziesiąt lat, więc potrafiła postrzegać ludzi takimi, jacy byli. Podobała jej się Xia Micheng odkąd ją poznała. Ta dziewczyna była tą jedyną dla jej wnuka.

„ Dobrze, dobrze, oboje zjedliście zupę z czerwonej jujuby i nasion lotosu z tej samej miski. Wygląda na to, że Micheng wkrótce będzie miała moje wnuki w brzuchu”. Pani Lu była zachwycona jak małe dziecko.

Xia Micheng wpatrywała się w niedojedzoną miskę zupy, trzymając łyżkę, którą właśnie nakarmiła Lu Yuzhena. Czy zamierzała ją zjeść, czy nie?

Wtedy Lu Yuzhen usiadł. Jego wąskie oczy były zwrócone na nią, gdy zapytał z troską: „Czemu nie jesz? Pospiesz się, bo inaczej zrobi się zimno”.

„…”

Ona nie odpowiedziała.

Xia Micheng wiedział, że Lu Yuzhen z pewnością robił to celowo. Wcześniej karmiła go swoją łyżeczką, a teraz chciał, żeby nadal używała tej samej łyżki.

To było coś na kształt… pośredniego pocałunku między nimi.

„Tak, Micheng. Dlaczego nie jesz? Proszę, pospiesz się i zajadaj. Przyniosę ci później kolejną miskę” – powiedziała Madam Lu.

Xia Micheng szybko wzięła łyżkę i pochłonęła całą miskę zupy. „Jestem najedzona, babciu. Nie mogę już jeść”.

Widząc, jak piękna dziewczyna wyglądała tak uroczo ze swoją czarującą naiwnością, cienkie usta Lu Yuzhena wygięły się w uniesieniu. Był w dobrym humorze.

……

Po zakończeniu śniadania pani Lu zapytała Xia Micheng: „Micheng, czy chcesz wyjść później?”

Xia Micheng skinął głową. „Babciu, chcę wrócić i odwiedzić moich rodziców”.

„ To coś, co powinieneś zrobić. Yuzhen, idź później z Michengiem. Przynieś prezent – zięć nie może być skąpy” – szybko zawołała Madam Lu za Lu Yuzhenem.

Xia Micheng nie zdołał jej zatrzymać na czas, ponieważ Lu Yuzhen już szedł. „Dobra, chodźmy razem” – powiedział.

Oboje wyszli z Ogrodu Orchidei i wyszli na trawnik. Lu Yuzhen łaskawie otworzył drzwi do fotela pasażera. „Wsiadaj”.

Xia Micheng machnął ręką. „Babcia nie może nas już tu widzieć. Możesz iść i robić swoje. Wezmę taksówkę i pojadę do rodziców”.

Lu Yuzhen uniósł ostro brew. „Czy nie powiedziałeś, że będziesz ze mną współpracować przy mojej babci? Wsiadaj. Nie każ mi powtarzać tego po raz trzeci.”

Ten mężczyzna z pewnością był człowiekiem stanowczym i dominującym.

Jednak serce Xia Michenga podskoczyło. Zgodził się na rozejm, który zaproponowała wczoraj wieczorem!

Xia Micheng nie protestował dalej i posłusznie wsiadł do luksusowego samochodu.

Luksusowy samochód pędził ulicami. Żaden z nich się nie odezwał, więc Xia Micheng skończył patrząc przez okno, aby uniknąć niezręczności.

Odbicie Lu Yuzhena błyszczało w lśniącym oknie. Mężczyzna miał skupioną uwagę na drodze, jego duże dłonie manipulowały kierownicą, aby robić, co chciał, naturalnymi, wyćwiczonymi ruchami.

Xia Micheng widział, że na jego solidnym nadgarstku znajduje się cenny zegarek; jego wartość wynosiła miliony.

Kim on był? Xia Micheng nie miała pojęcia. Wiedziała tylko, że zawarli rozejm. To będzie bardziej sprzyjające dla jej kontaktów z rodziną Xia.

Xia Micheng przeniosła wzrok na ulotny krajobraz za oknem.

……

Pół godziny później luksusowy samochód zatrzymał się przy wejściu do rezydencji Xia. Xia Micheng pochyliła głowę, aby odpiąć pas bezpieczeństwa.

Jednak utknął.

„ Pozwól mi.” Lu Yuzhen pochylił się nad jego długim i smukłym ciałem.

Xia Micheng zabrała ręce, pozwalając Lu Yuzhenowi pomóc jej odpiąć pas bezpieczeństwa.

Prawdę mówiąc, Lu Yuzhen już wczoraj wieczorem poczuł słodki zapach, który przylgnął do ciała Xia Micheng. Teraz, gdy oboje pochylili się ku sobie, przyjemny zapach młodej dziewczyny był wszystkim, co wypełniło jego nos.