Rozdział 7

Kiedy Olivia to zauważyła, ze zdziwieniem zapytała: „Co się stało?”

Nathan z niepokojem odpowiedział: „Nie pytaj. Wynagrodzę ci to innego dnia. Wracajmy już! W przeciwnym razie stracę życie”.

Spojrzał na nią błagalnie.

Była kompletnie zdezorientowana. Myśląc o jego czynach, zamyślona podniosła wzrok i spojrzała w stronę drugiego piętra. To było jedno spojrzenie, ale sprawiło, że natychmiast rozszerzyła oczy.

J-To ten skurwiel?! K*rwa! J-Ile on przed chwilą zaoferował? O, 10 milionów.

„ 20 milionów” – krzyknęła celowo w stronę drugiego piętra.

Gdy Nathan to usłyszał, jego postać się zachwiała. Jestem martwy; jestem tak martwy. Umrę bolesną śmiercią w tym tempie.

„ Uh… Możesz kontynuować licytację i umieścić ją na moim rachunku. J-ja wychodzę.”

Nie miała nawet szansy, żeby go powstrzymać przed odejściem, a potem kąciki jej ust mimowolnie drgnęły. Jak to możliwe, że ten facet wygląda jak mysz, która wypatrzyła kota?

Tymczasem North również spojrzał na Eugene'a. Jego duże, czarne obsydianowe oczy były niezwykle spokojne, a on po prostu patrzył na Eugene'a bez słowa.

Naturalnie , Eugene czuł na sobie wzrok dziecka.

Zmarszczył brwi. Ten mały facet nie wygląda na starszego niż sześć czy siedem lat. Jak to możliwe, że ma takie spokojne spojrzenie? A co więcej, czy to jego spojrzenie jest dla mnie ostrzeżeniem?

Dlatego zaintrygowany uśmiech pociągnął za kąciki jego ust. Nagle uznał to za niezwykle interesujące. Aukcjoner właśnie krzyknął „20 milionów”. Zanim zdążył uderzyć młotkiem, Eugene krzyknął „30 milionów”.

Gdy krzyknął swoją licytację, cały bar znów ucichł.

„ O mój Boże! Przedmiot za 500 000 wzrósł do ceny 30 milionów!”

„ Wiesz, kto tam siedzi? To Eugene Nolan! Czy to kilka milionów, czy kilka miliardów, dla niego to kropla w morzu!”

Z drugiej strony Olivia była wściekła ponad wszelkie wyobrażenie — tak bardzo, że jej spojrzenie mogło wywiercić dwie dziury w tym człowieku. „North, jeśli zamierza walczyć ze mną do końca, spraw, żeby stracił kolejne 50 milionów. Nawet jeśli nabiorę tylko szklankę wody z jego wiadra, to i tak w końcu opróżnię to wiadro z jego wody!”

North po prostu wziął mały łyk mleka i obojętnie powiedział: „Mamo, nieważne ile zaoferujesz, on cię przebije”.

Słysząc te słowa, była zaskoczona. To prawda; walka twarzą w twarz z Eugene Nolanem to przecenianie moich umiejętności. Ale…

Zły uśmiech zagościł w kącikach jej ust, a ona nagle krzyknęła: „40 milionów”.

W odpowiedzi kąciki ust mężczyzny również stopniowo podniosły się do góry, częściowo z radości, a częściowo z przekomarzania. Powoli powiedział: „50 milionów”.

Alex i Hayden spojrzeli na Eugene'a ze zdziwieniem. „To nie jest tego warte, prawda, Eugene? Cena przedmiotu wartego 500 000 wzrosła do 50 milionów. Czy to nie śmieszne?”

Zaintrygowany uśmiech nie znikał z twarzy Eugene'a, gdy bawił się kubkiem w dłoni i nic nie powiedział.

Alex nie mógł się powstrzymać, żeby nie spojrzeć na Olivię, która była na dole, znowu. „Nie mów; ta kobieta jest całkiem interesująca, prawda? Urocza, mimo że wygląda tak czysto. Jest całkiem ładna”.

Hayden również się uśmiechnęła i pochyliła. „Tak, jej krągłości są w odpowiednich miejscach. Tylko trochę więcej sprawiłoby, że wyglądałaby grubo, a trochę mniej sprawiłoby, że wyglądałaby chudo. Jest prawdziwym arcydziełem”.

Kiedy Eugene usłyszał bezwstydne komentarze obu mężczyzn, jego wyraz twarzy natychmiast pociemniał. Podnosząc nogę, kopnął nogi krzesła Alexa, które stało dokładnie naprzeciwko niego. Następnie oświadczył z tym samym ponurym wyrazem twarzy: „Jeśli chcesz się wygłupiać, wybierz inną kobietę. Charakter tej kobiety nie jest wart wysiłku”.

Alex nagle zdawał się coś rozumieć. Wtedy parsknął śmiechem i powiedział: „Patrząc na to, jak się zachowujesz, domyślam się, że się znacie?”

Jednakże Eugene zignorował go i nadal bez mrugnięcia okiem wpatrywał się w Olivię, nie mając żadnych zamiarów.

Wtedy Olivia uśmiechnęła się złośliwie i prowokacyjnie podniosła palec w stronę mężczyzny na górze. „100 milionów”.