Hoofdstuk 197 Ik ben bereid te wachten

Hoewel Claudia het al ter sprake had gebracht, nam Alaric niet de moeite om het zachtjes uit te leggen zoals hij dat vroeger deed op het moment dat ze zich gekwetst voelde. In plaats daarvan bleef hij aan de grond genageld staan en staarde haar nonchalant aan met onwrikbare, lege ogen, totdat ze zich zo ongemakkelijk voelde dat ze het over een ander onderwerp moest hebben. "Ik maak maar een grapje. Waarom neem je mijn telefoontjes niet op, toch? Oh, trouwens, waar is Norwood? Hij vertelde me dat je dronken was toen ik je gisteravond belde. Gaat het? Doet je hoofd pijn?"

Na dit alles mompelde Alaric alleen nog maar: "Het gaat goed." Daarna ging hij naar de slaapkamer om zich aan te kleden.

Claudia vertrok geen spier terwijl ze naar zijn terugtrekkende gestalte staarde en haar hart voelde breken. Vijf jaar geleden scheidde Alaric succesvol van Victoria, en die laatste verliet het land zonder een woord te zeggen en verdween sindsdien uit hun leven. Hoewel Claudia verbaasd was dat Victoria haar woord hield, keek ze ook uit naar de dag dat Alaric zo snel mogelijk na de scheiding met haar zou trouwen. Maar voordat ze kon juichen, was Alaric van gedachten veranderd.