Hoofdstuk 207 We willen dat we vrijheid hebben

De woorden van de kleine man verwarmden Victoria's hart. Ze strekte haar hand uit en streelde Nathans hoofdje, terwijl ze zachtjes zei: "Mama is nu thuis, dus je kunt gerust slapen."

Nathan leunde in haar armen en knipperde met zijn ogen. "Mag ik vannacht bij jou op de kamer slapen?"

Victoria keek naar het enorme bed. In haar hart had ze het al toegestemd, maar ze kon het niet laten om haar zoon te plagen.