Hoofdstuk 489 Te zacht

"En Victoria?" vroeg Adrian onderzoekend.

Toen Terrance Victoria's naam hoorde, kreeg hij een schuldige blik op zijn gezicht. "Juffrouw Selwyn... Ze is niet teruggekomen."

Verward staarde Adrian Terrance aan en vroeg: "Wat bedoel je daarmee?" Gezien Adrians doordringende blik voelde Terrance zich alsof hij door de bliksem getroffen werd toen de eerste hem aanstaarde. "Eh... juffrouw Selwyn is nog ergens in het buitenland." Omdat hij geen andere uitweg zag, vertelde Terrance Adrian het hele verhaal. Nadat hij hoorde wat er gebeurd was, voelde Adrian zijn hart in de schoenen zinken, want hij had niet verwacht dat Victoria er ook bij betrokken zou zijn. Diep van binnen dacht hij dat het een geluk zou zijn als Victoria met Alaric in het ziekenhuis werd opgenomen, ondanks de problemen waarin ze zaten, denkend dat ze op die manier allebei veilig zouden zijn. De teleurstellende realiteit stak Terrance echter met een pijnlijke steek; Victoria was nergens te bekennen, ook al was Alaric er wel. Wat is er in vredesnaam aan de hand?! Adrian wreef zachtjes over zijn slapen en voelde zich overmand door een vreselijke hoofdpijn. Oef! Ik mag van geluk spreken dat ik mijn zoon op zeer jonge leeftijd heb gebaard. Als dat tien of twintig jaar later zou gebeuren, zou mijn lichaam het helemaal niet meer aankunnen.