Rozdział 645

Nie byłam pewna, czego się spodziewać, gdy samochód dowiózł nas ze stacji kolejowej do pałacu, ale nawet w najśmielszych snach nie zgadłabym, co nas tak naprawdę czeka.

Wiwatujące tłumy ustawiły się wzdłuż zewnętrznych ścian pałacu. Balonów i serpentyn w różnych kolorach było pod dostatkiem. Przygotowano scenę z zespołem.

Niektórzy mieli transparenty. Niech żyje Księżniczka Niedźwiedzica, mówili, ze zdjęciem mojej twarzy.