Rozdział 345

Lucien

Prozerpina obudziła się o świcie i pobiegła do łazienki. Obudził się natychmiast i słysząc, jak gwałtownie wymiotuje, wstał i poszedł za nią do łazienki. Stała, kołysząc się, a potem opierając się o ścianę, z popielatą twarzą, fioletowymi siniakami pod oczami. Bez słowa pomógł jej umyć i wyszczotkować zęby, bo nalegała, a potem pomógł jej wrócić do łóżka. Stojąc nad nią, z twarzą ściągniętą z troski, obserwował, jak popijała filiżankę słabej herbaty, którą Beatrice natychmiast przyniosła na jego wezwanie. Wsunęła też środek uspokajający, znów na polecenie Luciena.

Prozerpina zasnęła wkrótce potem w jego ramionach, trzymając jego muskularne ramiona przy jej piersi. Poczuł, jak jego męskość puchnie i wiedział, że chce ją wziąć, ale nie w ten sposób, nie kiedy była tak bezbronna i wyczerpana, psychicznie i fizycznie po swojej próbie . Po wielu bolesnych chwilach zadowolił się wciśnięciem swojego twardego członka między policzki jej okrągłego tyłka. Mruczała w lekkim proteście, ale on ją głaskał, pełne piersi z jędrnymi sutkami i upewniał się, że się nie obudzi. Dotyk jej miękkiego, ciepłego ciała otulającego jego męskość sprawił, że był zaspokojony przez jakiś czas; ale podniósł się powoli, uważając, żeby jej nie zakłócić i poszedł do łazienki, żeby obmacać swojego grubego kutasa, nie mogąc się powstrzymać. Stękając, stał przez chwilę, myśląc o swojej kobiecie, delikatnej, kochającej i tak ufnej; Cole, ten drań w każdym tego słowa znaczeniu, skrzywdził ją, przywracając wspomnienia jej traumy z rąk Dmitrija i Olega.