Pobierz aplikację

Apple Store Google Pay

Lista rozdziałów

  1. Rozdział 1101 Nieporozumienie się pogłębia
  2. Rozdział 1102 Zaproszenie rodziny Wilsonów
  3. Rozdział 1103 Tło jej matki
  4. Rozdział 1104 Pochodzenie naszyjnika
  5. Rozdział 1105 Eskalacja konfliktu
  6. Rozdział 1106 Ostrzeżenie Damon
  7. Rozdział 1107 Wprowadzenie
  8. Rozdział 1108 Ważna liczba
  9. Rozdział 1109 Sprawiedliwość
  10. Rozdział 1110 Autorefleksja
  11. Rozdział 1111 Feniks w płomieniach
  12. Rozdział 1112 Podtrzymuj reputację Odom
  13. Rozdział 1113 Prawdziwy Feniks w płomieniach
  14. Rozdział 1114 Prawdziwy szef kuchni
  15. Rozdział 1115 Szef kuchni na kolację zaręczynową
  16. Rozdział 1116 Nie mam zamiaru wracać do rodziny Wilsonów
  17. Rozdział 1117 A Sprawdzenie
  18. Rozdział 1118 Lekcja dla Wilsonów
  19. Rozdział 1119 Zaproszenie Vincenta
  20. Rozdział 1120 Roadshow
  21. Rozdział 1121 Omdlewanie
  22. Rozdział 1122 Jej dziadek
  23. Rozdział 1123 Rodzina nie zawsze jest blisko
  24. Rozdział 1124 Jesteś naprawdę bez serca
  25. Rozdział 1125 Przygotowania do zaręczyn
  26. Rozdział 1126 Zdrada
  27. Rozdział 1127 Niespokrewniona siostrzenica
  28. Rozdział 1128 Ostatnie życzenie
  29. Rozdział 1129 Podsycanie kłopotów
  30. Rozdział 1130 Rozpieszczony
  31. Rozdział 1131 Zbieranie
  32. Rozdział 1132 Dziewczyna Slatera
  33. Rozdział 1133 To był on
  34. Rozdział 1134 Spotkanie z Wilsonami
  35. Rozdział 1135 Moja córka
  36. Rozdział 1136 Jesteś jednym z nas
  37. Rozdział 1137 Chcę, żebyś trzymał się z dala od mojego życia
  38. Rozdział 1138 Rozstanie z Marco
  39. Rozdział 1139 Korzyści i obligacje
  40. Rozdział 1140 Zaproszenie Vincenta
  41. Rozdział 1141 Zazdrość
  42. Rozdział 1142 Stawanie w obronie sprawiedliwości
  43. Rozdział 1143 Poproszony o opuszczenie
  44. Rozdział 1144 Pomysł wykonalny
  45. Rozdział 1145 Wyniosłość
  46. Rozdział 1146 Wsparcie od Bestie
  47. Rozdział 1147 Ta sama sztuczka
  48. Rozdział 1148 Plan Trudy
  49. Rozdział 1149 Konfiguracja
  50. Rozdział 1150 Spisek

Rozdział 1 Niespodzianka

W ciemnościach nocy Loraine Bryant nerwowo weszła do pokoju, poprawiając spoconymi dłońmi jedwabną koszulę nocną.

Po raz pierwszy miała na sobie tak odsłaniającą ciało koszulę nocną, a do tego nie miała na sobie żadnej bielizny.

Poczuła chłodny powiew wiatru, a uczucie jego powiewu na jej skórze sprawiło, że zadrżała.

Loraine dodała sobie otuchy.

Nie ma się czego bać, przypomniała sobie.

Mężczyzną w pokoju był jej mąż, Marco Bryant, i byli małżeństwem od trzech lat. Taka koszula nocna była stworzona na takie czasy.

Loraine pogłaskała twarz, wzięła głęboki, uspokajający oddech i zapukała do drzwi.

Pojawił się mężczyzna, wysoki i silny. Jego oczy były nieprzyjazne, a usta lekko ściągnięte. Był tak przystojny jak bóg ze starożytnego greckiego obrazu olejnego.

„Jest późno. Co słychać?”

Jego głos był lodowaty. To było jak patrzenie na obcego.

Loraine niemal straciła całą odwagę, którą tak ciężko starała się zebrać.

„Marco, pamiętasz jaki dziś dzień?”

Marco zmarszczył brwi. „Przejdź do sedna”.

Oczekiwanie w oczach Loraine przerodziło się w rozczarowanie. Zmuszając się do uśmiechu, powiedziała: „To nasza trzecia rocznica ślubu. Ostatnio wydawałeś się taki zajęty. Ale to nie ma znaczenia; przygotowałam dla ciebie niespodziankę!”

Ledwie skończyła mówić, gdy nagle zza Marco wyszła kobieta. Stanęła wygodnie u jego boku i przywitała Loraine uśmiechem.

„Loraine, tyle o tobie słyszałam od Marco. Nie zostaliśmy sobie przedstawieni, prawda?”

Kobieta była piękna. Jej głos był delikatny, a oczy żywe. To sprawiało, że ludzie chcieli ją chronić.

Ale widok kobiety zszokował Loraine. Zamarła, czując, jak ciepło odpływa z jej rąk i stóp.

„Keely? Dlaczego tu jesteś?”

Choć nigdy się nie spotkali, istnienie Keely Haywood zawsze rzucało cień na małżeństwo Loraine niczym ciemna chmura.

Dom był pełen śladów Keely. Wszyscy członkowie rodziny Bryant przypomnieli Loraine, że Keely była kobietą z wyboru Marco, a Loraine była po prostu tytułową panią Bryant.

Zauważywszy seksowną koszulkę nocną Loraine, Keely ze wstydem spuściła wzrok.

„Marco, przeszkadzam ci?”

Loraine uwolniła swoją wrogość. „Tak, oczywiście”.

Twarz Keely straciła kolor . „Przepraszam. Proszę, nie bądź zły. Zaraz wyjdę”.

Gdy Keely mówiła, jej ruchy wskazywały, że zamierza odejść.

Marszcząc brwi, Marco spojrzał na Loraine i powiedział: „Keely jest naszym gościem, Loraine. Uważaj na swoje nastawienie”.

Stojąc sama w drzwiach, Loraine czuła się upokorzona, jakby została rozebrana do naga.

Prawnie była jego żoną, ale przez ostatnie trzy lata nie cieszyła się żadnym szacunkiem ze strony Marca ani rodziny Bryantów.

Marco był zawsze zajęty pracą i rzadko wracał do domu, a nawet gdy już wracał, nigdy nie spał w tym samym pokoju co Loraine.

Teraz Loraine usłyszała, że nie ma się złościć, widząc inną kobietę w pokoju Marco. Co do cholery się dzieje?

Wszystkie jej wysiłki, cierpliwość i oczekiwania w ciągu ostatnich trzech lat stały się niczym więcej niż żartem.

Loraine spojrzała w oczy Marco. „A co ze mną?” zapytała, jej głos był ciężki od rozczarowania.

„Nie komplikuj spraw” – odpowiedział niecierpliwie Marco. „Keely wraca do zdrowia i potrzebuje odpoczynku. Czego chcesz, pieniędzy czy prezentu? Wynagrodzę ci to”.

Loraine patrzyła, jak oczy Keely błyszczały z zadowolenia. Zanim się zorientowała, straciła panowanie nad sobą.

„Marco, jak możesz nie rozumieć, że to nigdy nie chcę twoich pieniędzy?”

Loraine odwróciła się i odeszła przygnębiona.

Marco patrzył jak odchodzi, ściskając grzbiet nosa między brwiami.

„Co się z nią dzisiaj dzieje?”

Keely mrugnęła i powiedziała łagodnie: „Powinna być na mnie zła. Pójdę ją przeprosić”.

Loraine wróciła do swojego pokoju, zdjęła koszulę nocną i położyła się na łóżku.

Nagle ktoś zapukał do drzwi.

Oczy Loraine rozbłysły.

Czy Marco przyszedł ją zobaczyć?

Loraine wyskoczyła z łóżka i otworzyła drzwi. Widziała tylko twarz Keely. Światło w oczach Loraine przygasło.

„Co tu robisz?”

Keely przeszła od razu do rzeczy. „Ty i Marco możecie być małżeństwem od trzech lat, ale ja jestem jedyną osobą, którą kocha. Do niedawna leczyłam się za granicą. Myślałam, że nie zostało mi wiele czasu, więc pozwoliłam Marco mnie zostawić i poślubić ciebie. Ale teraz już wyzdrowiałam. Mam nadzieję, że uszanujesz naszą miłość i się z nim rozwiedziesz”.

Serce Loraine bolało, ale była zbyt dostojna, by pozwolić Keely zobaczyć, jak się wierci.

„Ty, kochanka, prosisz żonę o rozwód z mężem? Czy zdajesz sobie sprawę, jak to brzmi śmiesznie?”

Uśmiech na twarzy Keely zniknął. „Uważaj na to, co mówisz, Loraine. Nie jestem kochanką. Jeśli chodzi o miłość, kochanką jest ten, kto nie jest kochany!”

Loraine prychnęła. „Dopóki się nie rozwiodę, jestem żoną Marco, a ty kochanką”.

Słowa Loraine tak mocno uderzyły w Keely, że spojrzała na nią groźnie.

„Nie bądź zbyt zadowolona, Loraine. Zobaczmy, co zrobi Marco, gdy coś mi się stanie. Czy pozwoli ci odejść?”

Loraine nagle poczuła złe przeczucie.

„Czego chcesz, Keely?”

Keely nagle rzuciła się na Loraine i pociągnęła ją w stronę schodów.

Zaskoczona Loraine nie potrafiła uwolnić się z uścisku Keely.

„Marco! Pomocy! Loraine próbuje mnie zabić!”

Keely rzuciła się gwałtownie w dół schodów, wciąż trzymając Loraine. Nie mogąc się uwolnić, Loraine została ściągnięta w dół schodów.

Huk!

Loraine stoczyła się po kilku piętrach schodów, zanim w końcu wylądowała ciężko na podłodze.

Powtarzające się uderzenia w głowę spowodowały głęboką ranę, z której zaczęła tryskać krew.

Ostry ból przeszył jej ciało, powodując zawroty głowy i ostatecznie omdlenie.

Gdy wszystko zaczęło zanikać, zobaczyła, że Marco biegnie. Przeszedł obok niej, decydując się podnieść Keely i zabrać ją, pozostawiając Loraine leżącą w kałuży własnej krwi.

تم النسخ بنجاح!