Rozdział 2171

Cała sala nagle zapadła w przejmującą ciszę.

Ochroniarze wstali jednogłośnie. Ich dzikie i bezwzględne spojrzenia były jak strzały wymierzone w Drewa, który stał tam dumnie.

„Drew...” Twarz Yvonne, pozbawiona koloru, była odrętwiała jak marionetka. Jednak jej twarz ożyła w chwili, gdy zobaczyła buntowniczy, pełen werwy uśmiech Drewa. Łzy napłynęły jej do oczu niczym pękająca tama, spływając po policzkach.