บทที่ 6

มุมมองของจูดี้

ฉันหันไปมองแกวินด้วยความตกใจที่เขารู้ว่าอีธานคืออดีตคู่หมั้นของฉัน เขาค้นคว้าข้อมูลเกี่ยวกับฉันมาจริงๆ ตอนแรกฉันคิดว่าเขาแค่ค้นชื่อฉัน แต่เขารู้ข้อมูลมากกว่าที่ฉันเตรียมใจไว้เสียอีก

“คุณรู้ได้ยังไงว่าเขาคืออดีตคู่หมั้นของฉัน?”

“มีเพียงเล็กน้อยเท่านั้นที่ฉันไม่รู้” เขาตอบอย่างไม่ใส่ใจ “เช่นความจริงที่ว่าอีธาน ซึ่งเป็นคู่หมั้นของลูกสาวฉันในปัจจุบัน เป็นคู่ชีวิตของคุณ”

ฉันสูดลมหายใจเข้าแรงๆ เพื่อฟังคำพูดอันกล้าหาญของเขา และรู้สึกว่าแก้มของฉันเริ่มอุ่นขึ้น

“ฉันผิดเหรอ” เขาถามขึ้น จากน้ำเสียงของเขา ฉันรู้ว่าเขารู้ว่าเขาไม่ได้ผิด ฉันส่ายหัวและมองไปทางอื่น ไม่สามารถซ่อนความเขินอายบนใบหน้าได้ นี่เป็นสิ่งเดียวที่ฉันไม่อยากให้เขารู้ “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในอดีต ไอรีนกับอีธานจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้ และฉันหวังว่าทุกอย่างจะราบรื่นเพื่อเธอ”

ฉันกัดริมฝีปาก ไม่อยากพูดคุยเรื่องนี้ต่อ ฉันหวังว่าเขาจะเข้าใจจากความเงียบของฉัน

ฉันมองออกไปนอกหน้าต่างและขมวดคิ้วแน่น เมื่อเราถึงชายแดนของกลุ่มคนของฉัน ฉันไม่ได้บอกเขาว่าฉันอาศัยอยู่ที่ไหน แต่คนขับกำลังมุ่งหน้าไปทางบ้านพ่อแม่ของฉัน หัวใจของฉันเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา มีอะไรที่ผู้ชายคนนี้ไม่รู้หรือเปล่า

ฉันพบว่าตัวเองกำลังมองดูเขา เขากำลังจ้องออกไปนอกหน้าต่าง ดวงตาของเขาจ้องไปที่ภาพตรงหน้าอย่างไม่ละสายตา ขากรรไกรที่แข็งแรงของเขาดูตึงเครียด และริมฝีปากอิ่มเอิบของเขาเม้มเป็นเส้นบางๆ ความทรงจำจากคืนก่อนเข้ามาในใจของฉัน และฉันก็คิดถึงว่าริมฝีปากของเขารู้สึกอย่างไรเมื่อสัมผัสกับริมฝีปากของฉัน ความหวานและความนุ่มนวลของริมฝีปากเหล่านั้น แม้ว่าเขาจะจูบฉันด้วยความหลงใหลและปรารถนาอย่างแรงกล้าก็ตาม

ฉันเลียริมฝีปากเมื่อนึกถึงความทรงจำนั้น

โดยสัญชาตญาณ นิ้วของฉันเอื้อมไปถึงท้ายทอยและสัมผัสบริเวณที่เขาดูดและจูบ รอยดูดที่อีธานเห็นและโกรธจนแทบคลั่ง ใบหน้าของฉันอุ่นขึ้นจากรอยที่เกวินทิ้งไว้บนเนื้อหนังของฉัน

“ถ้าคุณจ้องฉันจนพอใจแล้ว คุณก็ออกไปได้แล้ว” เสียงของแกวินทำให้ฉันหลุดจากห้วงความคิด

ฉันกระพริบตาสองสามครั้งแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง ฉันรู้ตัวว่าเราอยู่นอก บ้านพ่อแม่ของฉัน

“โอ้” ฉันหายใจเข้าลึกๆ ไม่แน่ใจว่าจะพูดอะไรดี เพราะถูกจับได้ว่ากำลังจ้องมองเขา ฉันรู้สึกเขินอายและอยากหนีจากเขาให้เร็วที่สุด

ฉันรีบปลดเข็มขัดนิรภัยและสะพายกระเป๋าสตางค์ก่อนจะเปิดประตูรถ

"เอ่อ ขอบใจที่มาส่ง" ฉันบอกเขาอย่างไม่ยี่หระ

เขาพยักหน้าให้ฉันอย่างสั้น ๆ ขณะที่ฉันเลื่อนตัวออกจากรถ ฉันรู้สึกว่ามือของเขาจับข้อมือฉันไว้ ทำให้ฉันไม่สามารถทำอะไรได้

“จูดี้” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงอันเปี่ยมด้วยอำนาจ เสียงเรียกชื่อของฉันที่ริมฝีปากของเขาทำให้ร่างกายของฉันเย็นวาบ ฉันหยุดนิ่งและสบตากับเขาโดยกลั้นหายใจขณะทำเช่นนั้น

“ครับ?” ฉันถามด้วยน้ำเสียงเกือบจะเหมือนหายใจไม่ออก

เขาคลายการจับข้อมือของฉันออกขณะที่เขากล่าวว่า "เราจะไม่ได้เจอกันอีก เข้าใจไหม"

และทันใดนั้น ฉันก็รู้สึกเหมือนมีคนแทงเข้าที่หน้าอก ฉันตกตะลึงกับคำพูดของเขาและรู้สึกเจ็บ ฉันกลืนก้อนที่คอและพยักหน้าตอบเขาสั้นๆ

“เข้าใจแล้ว” ฉันกระซิบ “ เขา ปล่อยข้อมือฉัน และฉันรู้สึกหนาวทันทีเพราะไม่ได้สัมผัสกัน มันเป็นความรู้สึกที่แปลก เมื่อพิจารณาว่าเราจูบกันแค่ครั้งเดียวและแทบไม่ได้คุยกันจริงจังเลย แต่ฉันรู้สึกถึงการไม่มีสัมผัสของเขา ราวกับว่าฉันเพิ่งถอดเสื้อโค้ทออกท่ามกลาง พายุฤดูหนาว

ฉันไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อลงจากรถ ประตูรถปิดลงตามหลังฉัน และฉันก็มองไม่เห็นเกวินที่อยู่หลังกระจกติดฟิล์ม แต่ฉันรู้ว่าเขากำลังมองมาที่ฉัน ฉันหันหลังแล้วรีบวิ่งกลับบ้าน โดยหยิบกุญแจออกจากกระเป๋าในขณะเดียวกัน

ไฟปิดอยู่ ดังนั้นฉันรู้ว่าแม่กำลังนอนหลับหรือไม่ก็ออกไปข้างนอก

ฉันไขประตูและผลักประตูให้เปิดออก แต่หยุดชะงักเมื่อรู้สึกว่าสายตาของเกวินยังคงจับจ้องมาที่ฉัน ฉันสังเกตเห็นว่ารถยังอยู่ที่หน้าบ้าน ฉันหันหลังกลับเล็กน้อยและโบกมือให้รถอย่างเก้ๆ กังๆ ก่อนจะก้าวเข้าไปในบ้านแล้วปิดประตู

อีกไม่กี่วินาทีต่อมา ผมก็ได้ยินเสียงรถขับออกไป

ฉันปล่อยลมหายใจที่ไม่รู้ว่ากลั้นเอาไว้

ฉันเดินขึ้นไปชั้นบนและเข้าไปในห้องเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ฉันทำชุดยูนิฟอร์มเสร็จแล้ว ฉันไม่อยากทำงานที่ย่ำยีศักดิ์ศรี และสูญเสียความนับถือตนเองเพียงเพื่อเงิน ฉันดีกว่านั้น ฉันต้องมุ่งมั่นกับการเรียนเพื่อจะได้เรียนจบและเป็นแกมม่า ฉันได้ส่งใบสมัครไปที่อื่นมากมายแล้ว ซึ่งอาจช่วยให้ฉันบรรลุเป้าหมายในอาชีพการงานได้

หวังว่าฉันจะได้รับฟังจากพวกเขาเร็วๆ นี้

ฉันหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋าเพื่อส่งข้อความหาแนนว่าฉันถึงบ้านโดยปลอดภัยแล้วและอย่าคาดหวังว่าฉันจะได้กลับไปทำงานในเร็วๆ นี้ ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปที่เดิมอีกหลังจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ ฉันตั้งใจจะขอโทษผู้จัดการด้วยเช่นกัน