Rozdział 166

Nina

Po naszym wspólnym prysznicu Enzo i ja czuliśmy się tak wyczerpani tym doświadczeniem, że wpełzliśmy do łóżka, mimo że na zewnątrz był jasny dzień. Kiedy w końcu obudziłam się kilka godzin później, w moim pokoju było ciemno, a ciepło jego silnych ramion wokół mnie okazało się mile widzianym pocieszeniem.

Enzo spał obok mnie jeszcze przez jakiś czas. Leżałam z nim, z zamkniętymi oczami, słuchając jego cichego oddechu i miarowego bicia serca. Część mnie zastanawiała się, czy to wszystko nie jest snem; może wciąż jestem zamknięta w celi, zupełnie nieświadoma prawdziwego świata. Chociaż nie miałam pewności, pozwoliłam, by uczucie ramion Enza i ciepło jego ciała były przywiązaniem do tego, co prawdziwe – a jeśli nie, a prawdziwy świat wciąż jest tak samo okrutny i zimny, to przynajmniej śniłam słodko.