Κεφάλαιο 112

Το αυτοκίνητο οδηγούσε κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου. Η Τάμι συνέχιζε να μιλάει και της πήρε περίπου δέκα λεπτά για να τελειώσει την ιστορία.

« Αυτό είναι όλο. Η μητέρα μου θα λυπάται πολύ κάθε φορά που θα το αναφέρει αυτό, οπότε σε παρακαλώ μην την ρωτάς γι' αυτό. »

Ο Ράιαν ακούμπησε τον αγκώνα του στο πλαίσιο του παραθύρου του αυτοκινήτου, με το ένα χέρι στο πηγούνι του, και ρώτησε σκεπτικά: «Είπες ότι ο αδερφός σου εξαφανίστηκε λίγο μετά τη γέννησή σου; Εξαφανίστηκε από εδώ; Δεν μεγάλωσες στο εξωτερικό;»