Κεφάλαιο 2 Πέντε χρόνια αργότερα

Πέντε χρόνια αργότερα στο αεροδρόμιο Southside City.

Ένας νεαρός άνδρας βγήκε από το πλήθος. Έδειχνε ευδιάκριτος με μαύρο πουκάμισο και επαγγελματικό κοστούμι. Φορούσε επίσης ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου και έμοιαζε με τους «Άνδρες με τα Μαύρα».

Μόλις βγήκε από τον χώρο παραλαβής αποσκευών, ο βοηθός του, ο Γκέιμπ Λέσλι, έσπευσε να μεταφέρει τη βαλίτσα του και είπε: «Κύριε. Ράιτ, ο μικρός κύριος δεν έχει φάει ούτε μια μέρα. Πάμε πρώτα στην έπαυλη;»

« Γιατί δεν μου το είπες νωρίτερα;» Έριξε μια ματιά στον βοηθό.

Όλοι στην οικογένεια Ράιτ γνώριζαν πόσο πολύτιμος ήταν ο μικρός δάσκαλος για τον κύριο Ράιτ.

Και ο κύριος Ράιτ ήταν πάντα ευγενικός και στοργικός με το αγόρι του.

Αλλά…

Ο Γκέιμπ ένιωθε ένοχος, αλλά άνοιξε τον εαυτό του καθώς απάντησε: «Πήγες στο Σικάγο για να υπογράψεις το σημαντικό επιχειρηματικό συμβόλαιο. Ανησυχούσα μήπως σου αποσπούσα την προσοχή, οπότε δεν σου τηλεφώνησα. Δεν περίμενα από τον μικρό δάσκαλο να αρνηθεί να φάει για μια ολόκληρη μέρα…»

Ο Γουέιν σταμάτησε ξαφνικά, έβγαλε τα γυαλιά ηλίου του και μετά κοίταξε με βλέμμα τον βοηθό.

Βλέποντας τα μάτια του Γουέιν, που ήταν σκοτεινά, αλλά έκαιγαν από φωτιά, τα γόνατα του Γκέιμπ έτρεμαν.

Μπορούσε να πει ότι ο Γουέιν ήταν σίγουρα θυμωμένος...

Ω, Θεέ μου... Θα με απολύσει;

Σκεφτόμενος αυτό, ο Γκέιμπ ανατρίχιασε.

« Λοιπόν, τώρα παίρνεις τις αποφάσεις για μένα;» ρώτησε ψυχρά ο Γουέιν.

« Είμαι, λυπάμαι…» Ο Γκέιμπ κοίταξε κάτω και ήταν προετοιμασμένος για το χειρότερο.

Αυτή τη στιγμή, μια μικρή σοκολάτα κύλησε δίπλα στα παπούτσια του Γουέιν.

Ο Γουέιν κοίταξε τη σοκολάτα και συνοφρυώθηκε. Έσκυψε να πάρει τη σοκολάτα.

« Κύριε, αυτή είναι η σοκολάτα μου!» Ένα κοριτσάκι έτρεξε.

Το κοριτσάκι ήταν περίπου τεσσάρων με πέντε ετών. Τα μάτια της ήταν μεγάλα, στρογγυλά και όμορφα.

Ακόμα και όταν ο Γουέιν σωριάστηκε, έπρεπε να τον κοιτάξει ψηλά.

Ο Γουέιν έμεινε έκπληκτος από την γλυκύτητα της και την κοίταξε επίμονα. Και η καρδιά του χτύπαγε.

Έκπληκτος σκέφτηκε μέσα του. Τι περίεργο! Είναι η πρώτη φορά που συναντώ το κοριτσάκι. Αλλά γιατί έχω την αίσθηση ότι έχουμε ξαναγνωριστεί;

Η Tammy Gabriel έγειρε το κεφάλι της και άπλωσε το χέρι της προς τον Wayne, «Κύριε, αν σας αρέσει να τρώτε σοκολάτα, μπορείτε να αγοράσετε τη δική σας σοκολάτα. Έχω μόνο τρεις. Δεν έχω επιπλέον να μοιραστώ μαζί σας».

Έμεινε έκπληκτος με το πόσο χαριτωμένη ήταν.

«Σας αρέσει αυτή η μάρκα σοκολάτας;» Ο Γουέιν της έδωσε τη σοκολάτα.

Εν τω μεταξύ, ο Gabe έμεινε έκπληκτος από τη σκηνή.

Εκτός από τον μικρό δάσκαλο, ο κύριος Ράιτ δεν συμπαθεί κανένα άλλο παιδί. Γιατί κάνει οκλαδόν για να μιλήσει με αυτό το κοριτσάκι τόσο τρυφερά σαν να μιλάει στον γιο του;

Η Τάμυ έγνεψε καταφατικά και χαμογέλασε, αποκαλύπτοντας τα χαριτωμένα κουνελάκια της δόντια καθώς τη ρώτησε: «Σας αρέσει και αυτή η μάρκα σοκολάτας;»