Rozdział 338

Dominik

Kiwają głową z szacunkiem, gdy widzą, a ja to potwierdzam. Moje oczy przelatują przez ich liczby. Dobrze, wszystkie są kompletne.

Podchodzę po kamiennych schodach do drzwi i otwieram je. Śmiech dociera do moich uszu, zanim widok w pokoju mnie wita.