Rozdział 37

Słowa Adriana mnie zszokowały. Natychmiast odwróciłam głowę w jego stronę, by spojrzeć na niego z wściekłością. Jego oczy były pełne wrogości do mnie.

Chciałbym móc na niego nakrzyczeć, mówiąc mu prawdę, że te małe dzieci nie były żadnym owocem grzechu, ale jego własną krwią. Chciałbym móc mu to powiedzieć.

Ale nigdy nie wiadomo. Możliwe, że gdy już zda sobie sprawę z rzeczywistości, powie, że to owoce tej usługi łóżkowej. Ani przez moment nie miałam do niego zaufania. Mężczyzna przede mną nie zasługiwał na poznanie prawdy o moich dzieciach.