Rozdział 2 Całonocne przytulanie

Annabel nie zdawała sobie sprawy, że ten pokój należy do kogoś innego. Kiedy zobaczyła, że w łazience są tylko produkty dla mężczyzn, po prostu założyła, że Bentonowie próbują działać jej na nerwy.

„Jaka niesamowita rodzina!” – mruknęła sarkastycznie, wchodząc pod prysznic.

Musiała to znosić tylko przez trzy miesiące. Założyła się z dziadkiem. Jeśli po trzech miesiącach pobytu tutaj nadal nie będzie miała uczuć do Ruperta, ich małżeństwo zostanie odwołane.

Pokojówka przyniosła jej kolację, gdy Annabel wyszła z łazienki. Zjadła ją i niemal natychmiast zasnęła.

Była już północ, kiedy Rupert w końcu wrócił do domu z kolacji biznesowej.

Wiedział, że Annabel przyjedzie dziś. Bruce powiedział mu, żeby ją odebrał, ale odmówił pod pretekstem, że ma wiele rzeczy do zrobienia w pracy. Nie interesowała go jego narzeczona. Z jego punktu widzenia małżeństwo prędzej czy później zostanie anulowane.

Rupert był wyczerpany. Udało mu się wziąć prysznic i od razu poszedł spać.

Był bardzo pijany, więc nie zauważył, że ktoś jest w jego pokoju, dopóki nie położył się na łóżku.

Duży wybrzuszenie pod kołdrą go zaskoczyło. Gwałtownie się odsunął. W pokoju było słabo oświetlone, więc nie mógł wyraźnie zobaczyć twarzy kobiety. Zanim zdążył się zorientować, przewróciła się na drugi bok i go przytuliła. Mruknęła: „Teddy, nie bądź niegrzeczny. Powinieneś już spać”.

Rupert zamarł całkowicie.

Ta kobieta miała bardzo znajomy zapach, zupełnie jak tamta dziewczyna...

To było kojące, gdy jego nos przycisnął się do jej szyi. Z jakiegoś powodu Rupert znalazł się w jej objęciach. Zasnął z Annabel w ramionach.

Dziwne, że Rupert nie obudził się ani razu w nocy. Spał jak dobrze nakarmione dziecko.

Tej nocy miał sen. Opowiadał o tym, co mu się przydarzyło dziesięć lat temu. W ciemnym pokoju dziewczyna mocno go objęła i powiedziała słodkim głosem: „Nie bój się. Nic złego ci się nie stanie. Będę cię chronić”.

Później we śnie spotkał tę dziewczynę ponownie. Wydawało się to tak realne.

Następnego ranka Cathy obudziła się o świcie. Miała nadzieję usłyszeć wiadomość, że Annabel została wyrzucona z pokoju, gdy tylko Rupert wróci do domu. Ale pokojówka powiedziała, że nic takiego się nie wydarzyło.

Dlaczego? Czy Rupert nie wrócił wczoraj wieczorem do domu? Ale jego samochód był w garażu.

Rupert nienawidził, gdy ktoś przebywał w jego przestrzeni. Nie mógł spać w tym samym łóżku co obca kobieta.

Pochłonięta ciekawością i niepewnością Cathy zapukała do drzwi Ruperta. „Hej, Rupert! Śniadanie gotowe. Nie masz dziś rano spotkania? Powinieneś wstać!”

Hałas obudził dwie osoby, które spały w tym samym czasie. Annabel natychmiast poczuła ciepło kogoś innego. Jej głowa nie leżała na poduszce, ale na twardej klatce piersiowej.

Spojrzała w górę, tylko po to, by spotkać się z przenikliwym wzrokiem mężczyzny. Usiadła natychmiast i była całkowicie rozbudzona. „Kim jesteś?”

Oczy Ruperta pociemniały. „Annabel Hewitt?”

Ponieważ znał jej imię, Annabel założyła, że jest jej narzeczonym, Rupertem. Ale dlaczego był w jej pokoju?

Miała zamiar zadać mu kolejne pytanie, gdy powiedział: „Przyszedłeś do mojego pokoju i spałeś w moim łóżku pierwszego dnia w tym domu. Muszę powiedzieć, że naprawdę jesteś kimś!”

„Co?” Annabel wyglądała na kompletnie zdezorientowaną. On po prostu powiedział, że to jego łóżko? Jak to możliwe?

Czy każdy członek tej rodziny był szalony i sprawiał kłopoty?

„Ojej!” wykrzyknęła Annabel, myśląc o męskich produktach, które widziała wczoraj w łazience. Wyglądało na to, że Cathy ją oszukała.

Annabel w pośpiechu wstała z łóżka i spojrzała na niego chłodno. „Żeby było jasne, nie miałam zamiaru tu spać. Cathy powiedziała mi, że to mój pokój. Bez urazy, ale w żaden sposób nie jestem tobą zainteresowana. Jak tak o tym myślę, zasnęłam sama. Dlaczego nie zorientowałeś się, że ktoś inny jest w łóżku, kiedy wróciłeś? I dlaczego trzymałeś mnie w ramionach przez całą noc? Nie mów mi, że się we mnie podkochujesz?”

Wyraz zażenowania zaciemnił twarz Ruperta, gdy usłyszał jej słowa. Nie mógł zaprzeczyć, że trzymał ją w ramionach przez całą noc.

Podobnie jak poprzedniej nocy, był oszołomiony, gdy spotkał oczy Annabel.

Jej piękne oczy były dokładnie takie same jak u tej dziewczyny.

Annabel spojrzała na niego z uśmiechem.

„Co? Czemu tak na mnie patrzysz? Jesteś mną zauroczony?”

Rupert odzyskał przytomność. Jego twarz znów pociemniała. Rozkazał zimno: „Wyjdź! I nie wchodź więcej do tego pokoju!”

Annabel ssała zęby. Następnie bez wahania odeszła ze swoimi rzeczami.

Było to ich pierwsze spotkanie, ale już wcześniej się nie lubili.

Cathy, która wciąż stała w drzwiach, była zaskoczona widząc wychodzącą Annabel.

Annabel powiedziała z dwuznacznym uśmiechem: „Dzień dobry! Jak sobie życzysz, twój kuzyn trzymał mnie w ramionach i spał całą noc. Dogadywaliśmy się całkiem dobrze. Musisz być z tego powodu zadowolony”.

„Bzdura!” Twarz Cathy była wściekła. W ogóle w to nie wierzyła.

Jej zdaniem nie było szans, aby Rupert polubił Annabel, a co dopiero trzymał ją w ramionach przez wiele godzin.

Ale fakt, że przespali razem całą noc, był widoczny.