Rozdział 6 Prosiłem cię, żebyś to odebrał, ale mnie nie słyszałeś

Mia początkowo myślała, że Cindy bredzi, ale kiedy zobaczyła sarkazm ukryty pod jej łagodną twarzą, zdała sobie sprawę, że pośrednio strofuje ich jako nieludzkich. Natychmiast powiedziała do Alex: „Alex, twoja córka...”

„Jake, przynieś prezent.” Ronny jej przerwał.

Jake wręczył prezent Ronny'emu, który następnie wręczył go samemu Alexowi, lekko podnosząc wzrok, z szacunkiem juniora: „To jest „Ryby i ptaki” Wu Wenzhanga. Słyszałem, że Alex bardzo podziwia obrazy pana Wu, więc znalazłem to specjalnie, aby uczcić twoje urodziny”.

Alex jest snobem i lubi kolekcjonować słynne obrazy.

Pięćdziesięcioletni mężczyzna w średnim wieku osłupiał na miejscu i długo nie mógł dojść do siebie, po czym powiedział: „Oryginalne dzieło Wu Wenjiana, czyż nie byłoby warte fortuny?” Oczy Ronny’ego błysnęły subtelną odrazą, a jego głos nadal był łagodny: „ Kupiłem je od jego wnuka, a cena nie jest tego warta”.

„Tak, tak, tak”. Alex uśmiechnął się od ucha do ucha. „Tak, Ronny, jesteś taki troskliwy. Oprawię to i powieszę w gabinecie od razu. Kolacja zacznie się za godzinę. Dziękuję za ciężką pracę, Ronny, proszę, poczekaj jeszcze trochę”.

Jake powiedział: „Alex, nasz szef jest bardzo zajęty i znalazł czas w swoim grafiku, żeby przyjść i złożyć ci życzenia urodzinowe. To bardzo miłe z jego strony. Ale później, kiedy będzie więcej gości, może to być niewygodne. Na pewno umówię się na później, kiedy będę wolny. Szef chce też porozmawiać z tobą o docenianiu malarstwa chińskiego”.

„Ach?” Umysł Alexa był całkowicie pochłonięty niezwykle kosztownym „Malowaniem ryb i ptaków” i nawet nie rozumiał odmowy Jake'a.

Ronny się odwrócił.

Alex nie odważył się jej zatrzymać i szybko powiedział: „W takim razie... Cindy , zostań. Niełatwo ci wrócić”.

To były moje urodziny, a nie było ani mojej córki, ani zięcia, co oczywiście było dla mnie krępujące.

Co więcej, sytuacja gospodarcza Ronny'ego znacznie się poprawiła w porównaniu do sytuacji sprzed roku, kiedy Cindy wychodziła za mąż.

Alex oczywiście ma nadzieję, że uda mu się wspiąć na to wielkie drzewo.

Cindy się uśmiechnęła: „Okej, zostanę”.

Ronny znieruchomiał, opierając rękę na wózku inwalidzkim, ale nic więcej nie powiedział.

„Kochanie!” Nagle odwróciła się i uśmiechnęła do niego, pchając jego wózek inwalidzki i mówiąc: „Najpierw zaprowadzę cię do samochodu!”

Po tych słowach natychmiast ruszył naprzód, zanim Jake zdążył zareagować.

Nie można się zniechęcić ani zagubić.

O wszystko musisz walczyć sam.

Jake był przerażony i pośpieszył, by złapać bok wózka inwalidzkiego.

„Pozwól mi to zrobić, proszę pani.”

„Zrobię to!”

Cindy powiedziała stanowczo: „Naciskałeś, kiedy tu przyjechaliśmy, a ja to zrobię, kiedy wrócimy. Sprawiedliwe jest, żeby każdy z nas zrobił to raz!”

Jake: Czy to jakaś gra? Czy to uczciwe?

Cindy kontynuowała: „Jake, jestem żoną Ronny'ego i powinnam zająć się swoimi obowiązkami. Przepraszam, że przeszkadzam ci, kiedy mnie nie ma. Zostaw wszystko mnie, kiedy jestem tutaj!”

Jake: „…”

Co jest nie tak z tą kobietą?

To tak, jakby stał się inną osobą!

Ronny położył rękę na czole i zapytał: „Czy mogę już wyjść?”

„Chodźmy już.” Cindy zacisnęła usta i od razu poczuła się szczęśliwa.

Odepchnęła go, poruszając się ostrożnie.

Jake trząsł się ze strachu, ale widząc, że ona nie miała złych intencji, jego serce powoli się uspokoiło.

„Poproszę kierowcę, żeby cię odebrał później”. W połowie podróży Ronny powiedział: „Zadzwoń do niego, jeśli masz coś”.

„ Okej”. Cindy posłusznie odpowiedziała: „Ja też będę tu grzeczna. Wyjadę, kiedy nadejdzie czas”.

"Eee!"

——

czarnych Maybachów 62 Cindy wróciła na miejsce bankietu.

Bufet już się zaczął. Wzięła głęboki oddech, poczuła zapach grilla i nagle poczuła głód.

"Wujku, czy stek jest gotowy?"

„Musisz poczekać jeszcze dziesięć minut.”

Szef kuchni został specjalnie zaproszony przez rodzinę Jamesów z restauracji z trzema gwiazdkami Michelin. Nie znał Cindy, ale widząc, jaka jest ładna, powiedział uprzejmie: „Ten najlepszy filet jest zarezerwowany dla ciebie”.

Polędwica to polędwica wołowa, delikatna i soczysta.

„Dziękuję, wujku. Pomóż mi pokroić to na mniejsze kawałki!”

"Dobra!"

Dziesięć minut później Cindy z powodzeniem wzięła stek. Rozejrzała się i znalazła dokładną lokalizację sashimi.

Widać , że rodzina Jamesów wydała mnóstwo pieniędzy na ten bankiet , a wszystkie składniki są pierwszej klasy. Teraz, gdy goście jeszcze nie przybyli, ona musi najpierw zjeść i nie może pozwolić, aby Ronny dał jej prezent na próżno. Sądząc po wyrazie twarzy Alexa , prezent musi być bardzo drogi.

Cindy dostała trochę owoców i sashimi. Stek miał idealną temperaturę, więc nabiła kawałek na widelec i włożyła go do ust. Zanim zdążyła delektować się pysznym smakiem, ktoś poklepał jąpo plecach.

Widelec rozciął mu wargę i wypłynęła krew.

Talerz, który trzymała w dłoni, wypadł z trzaskiem, a kawałek delikatnego i aromatycznego steka doskonałej jakości, na którego czekała ponad dziesięć minut i który schlebiał szefowi kuchni, spadł na podłogę i pokrył się kurzem.

„ Och, zastanawiałem się, kto tu oszukuje, okazuje się, że to ty, Cindy . Rodzina Rance nie da ci

Jedzenie, chcesz przyjść do nas i żebrać o jedzenie? ”

Za nim rozległ się sarkastyczny kobiecy głos.

Cindy podniosła chusteczkę i zacisnęła usta, po czym odwróciła się, lekko mrużąc oczy.

Przed nią stoi Fina, najmłodsza córka rodziny Jamesów.

Miała osiemnaście lat, była dopiero studentką pierwszego roku studiów, z rozpieszczoną i niesforną osobowością. Nie potrafiła kontrolować swojego apetytu i uwielbiała jeść węglowodany i słodycze. Miała nadwagę, a na twarzy ślady trądziku, których nie dało się ukryć nawet drogim podkładem. Wyglądała zupełnie nieelegancko w sukience dużej marki.

Cindy cofnął wzrok, nonszalancko spojrzał na plamę krwi na ręczniku papierowym, a następnie spojrzał na stek, który upadł na ziemię. Po wybuchu bólu serca jego głos był leniwy, ale zimny: „Podnieś to!”

„Co... powiedziałeś?”

„ Prosiłam cię, żebyś to odebrał, nie słyszałeś mnie?”Cindy podniosła głos.

Fina nienawidziła Cindy i zazdrościła jej odkąd ta była dzieckiem, a kiedyś przecięła jej twarz nożyczkami. Często ją dręczy, żeby nie śmiała się sprzeciwić, a jemu to się podoba.

„Stałaś się tak potężna, że ośmielasz się na mnie krzyczeć?” Oczy Finy natychmiast się rozszerzyły, jej wyraz twarzy zaczął się wykrzywiać, a ona z przyzwyczajenia podeszła do przodu, by spoliczkować Cindy.

Zanim jeszcze dotknąłem ramienia, poczułem ostry ból.

Cindy wbiła widelec w okrągłe, grube ramię, które podniosła.

„Ach...” Fina krzyknęła żałośnie. Patrząc na kobietę przed sobą, nie mogła uwierzyć, że to wciąż ten nieślubny mały bękart, który był słaby i tchórzliwy w ich obecności i pozwolił się zastraszyć.

Rzuciła się w stronę Cindy jak szalona , wyjąc: „Jeśli ośmielisz się mnie dźgnąć, to dziś potnę ci twarz na kawałki, ty mała suko, jesteś tak samo podła jak twoja matka”.

Cindy zmarszczyła brwi, słuchając brudnych słów wychodzących z jej ust. Była lekkiej budowy i nauczyła się kilku umiejętności samoobrony, więc odsunęła się.

Fina chybiła.

To był początek jej pecha.

Cindy wyciągnęła rękę i złapała ją za włosy, patrząc zimno na usta: „Nie myłaś zębów od kilku dni, dlaczego masz takie brudne usta?”

Przyłożył siłę do jego rąk, a Fina krzyknęła z bólu.

„Chciałem coś zjeść i wyjść, ale przyszedłeś tu, żeby sprawiać kłopoty. Czekałem ponad dziesięć minut, ale pobrudziłeś mi jedzenie, zanim zdążyłem je zjeść. Czy twoja matka nie nauczyła cię, jak cenić jedzenie?”

Cindy pociągnęła się za włosy i wyszła.

Obok mnie znajdował się basen. W mojej głowie pojawiło się wspomnienie tego, jak zanurzałam się w nim, a siostry rodziny James śmiały się na brzegu.

Cindy wciągnęła powietrze. Ronny'ego nie było, więc nie obchodziło jej to.

Dźwięk „plusku” to dźwięk ciężkiego przedmiotu wpadającego do wody.

Finę szarpnięto za włosy i wrzucono do basenu.