Κεφάλαιο 32
Η Λόρα κι εγώ εγκαταλείψαμε την περιήγηση στο απίστευτα τεράστιο κάστρο και αποφασίσαμε να πιούμε τσάι και σνακ στο θερμοκήπιο. Μας παρείχε ιδιωτικότητα καθώς δεν υπήρχε τίποτα άλλο εκτός από φυτά εδώ και μπορούσαμε να δούμε πότε έμπαινε κάποιος.
«Δεν μπορώ να σου τα πω όλα γιατί δεν είναι ο τόπος μου», ξεκίνησε η Λόρα, «αλλά θέλω να δω τον Cahir χαρούμενο. Είναι λυπημένος για πάρα πολύ καιρό. Είσαι η μόνη ευκαιρία που έχει στην ευτυχία, Σία.» Μου πήρε το χέρι και με έσφιξε.
Αυτή ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα κάτι κοντά στη μητρική στοργή και ζέστανε την καρδιά μου. Δεν θα μπορούσα να πω ότι μια γυναίκα που μόλις με γνώρισε με αγαπούσε, αλλά δεν ένιωσα καμία αρνητική ενέργεια από τη Λάουρα. Ήταν ένα ανοιχτό και ευγενικό άτομο που διευκόλυνε τους ανθρώπους να χαλαρώσουν γύρω της.