Κεφάλαιο 132 Αρ. 132

Ήταν σαν να έσπασε μια χορδή κιθάρας. Η στιγμή της έκστασης έσπασε σαν κλαδάκι στο χέρι του. Πριν από ένα δευτερόλεπτο, βρισκόταν σε πλήρη ευφορία. Το φιλί με την Έμμα ήταν κάτι παραπάνω από όσο θυμόταν. Ακόμα καλύτερο ήταν το γεγονός ότι ήθελε να τη φιλήσει. Τον φίλησε κι εκείνη και μπορούσε να νιώσει τον πάθος της. Η ζέστη που είχε νιώσει ήταν αληθινή. Αν αυτός ο καταραμένος καρδιογράφημα δεν τους είχε προδώσει, πιθανότατα θα φιλιόντουσαν ακόμα σαν δύο καυτές έφηβες. «Τελείωσε πολύ σύντομα», θρήνησε η Έμμα. «Ήταν σαν να κοιμόταν, περπατώντας στη ζωή μέσα σε μια ομίχλη. Το φιλί με τον Γουίλ την είχε φέρει στη χώρα του ξύπνιου. Της έφερε πίσω όλους τους λόγους για τους οποίους δεν μπορούσε να τον αφήσει να φύγει.

« Τι;» Ο Γουίλ πετάχτηκε από την καρέκλα, ξαφνιάζοντας την Έμμα.

« Τον βρήκαμε νεκρό στο γραφείο του, σωριασμένο πάνω στο γραφείο του.»