Κεφάλαιο 139 Αρ. 139

Η Λίζι ήταν δεμένη με ασφάλεια στο κάθισμα του αυτοκινήτου της και έτοιμη για την επιστροφή στο Λίνκρεστ. Μουρμούριζε και μουρμούριζε στο πίσω κάθισμα ενώ ο Γουίλ οδηγούσε. Για λίγα λεπτά, ήταν σαν οικογένεια που πήγαινε βόλτα με το αυτοκίνητο.

Ο Γουίλ απολάμβανε την απλότητά του. Δεν υπήρχε δράμα, ούτε καβγάδες.

Το να μπω στο διαμέρισμα ήταν σουρεαλιστικό. Ήταν παγωμένο στο χρόνο, ανέγγιχτο από τα γεγονότα των τελευταίων 48 ωρών. Ήταν το δικό του καταφύγιο που τους περίμενε. Ο Γουίλ σκέφτηκε το διαμέρισμά του στην απέναντι πλευρά του διαδρόμου και αναρωτήθηκε αν κι αυτό ήταν παγωμένο.